Pietro susuyordu. Onun gökyüzüne bakması için o kadar az zamanı oluyordu ki!... Acı içinde yaşarken, açlık, yorgunluk ve sefalet içinde yüzerken, yıldızlara bakmayı kim düşünürdü! Kimin böyle bir isteği olurdu ki!
Geceleri uyuyacağına gidip, Bievre kıyılarında oturuyordu. Su sesi, işkencesini azaltan bir dost gibiydi. Suların akışı, kafasının daha sakin düşüncelerle dolmasına yol açıyordu.