Beni kararsızlığa, karamsarlığa iten yatalak oluşumdan ve talihsiz geçmişimden kurtulup hayatta olduğumla ilgilenmeyi de öğrenmeliyim. Artık böyle düşünmeliyim. Yoksa bir gün daha nasıl geçer...
Bu akşamüstü karanlığında başka pencerelere tutunmuş gözler de var. Biliyorum, onlar da tek başlarına... Öyle görünmeseler de onlar da eninde sonunda birinin yolunu gözlüyorlar... BABAM EVE GEÇ GELECEK GALİBA...
Yıldızların üzerinden kayarak,yatalak olmamışım gibi dünyayı dolaşabilirim.Üzerinden aşağıya kayarken,bağırarak"baba,beni balkonun önünde unuttun"diye sesini duyurabilen birisi gibi göründüğüm hayatlara,yerlere,süprizlere gidebilirim.