Ahmet Güneş kitaplarını, Ahmet Güneş sözleri ve alıntılarını, Ahmet Güneş yazarlarını, Ahmet Güneş yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Bu kitabı herkes insan, başka insanların da
düşüncelerini öğrenmek düşüncesi ile okumaya başladım. Ama kitaptaki bazı söylemler çok itici geliyor tamamen bilinçli şekilde bölücülük yapmaya çalışıyorlar. Türkiye’mizin şehirlerinden Dersim Amed diye bahsetmeleri hiç hoşuma gitmedi. Ayrıca kür**tan diye bir tabir kullanılmasını da çok yanlış buluyorum. Öyle bir yer yok, olmayacak da.Tek dertleri bölücülük. Henüz bitirmedim okurken çok zorlanıyorum.
Yaşamanın zarafeti kalmadı; elbette sırayla her şey yerini ve zamanını terk ediyor.//Bir şeyler kaybedilince birçok şey beraberinde yitiyor.// İnsan kalamadığı yeri özler, vardığı yeri de inkar eder. Bazı hikayelerin meşhur olması yarım kaldığı içindir.//Hayatlarımıza uyduruk tarihsel göndermeler, iç burkan ezberler, daha neler neler ve cehennemler ile cennetler..//Kaldırım taşlarının altında umutlar ve dünyalar varken artık ölüler var. Kime vaat, ne bu nasihat?// Hayran kaldığımız yalanlar, hayıflandığımız nedenler, savunamadığımız ihtimaller art arda gelip bizi kuşatıyor.//Gelmesine ramak kalmış, gitmeyi ıskalamış ne çok şeyimiz var. Gerçeklerin külleri, yalanların ateşinde saklanıyor.
ben yine bilmediğim yerlerde kendimi bulmuşum
demek ki herkes enfes bir nefeste
kanat çırpmayı bir bakışta özgürlük saymakta
kimin rüyası bu kadar gerçekse uyansın, yeter!
saydıklarımı teker teker yeniden unutuyorum
ayaklarım ve vicdanım en önce hayret ediyor
sanırdım ki gitmek gerçekti
madem ki ölüm var o da gelsin gecikmesin
ben en çok neyi bilmiyorum sorusuyla
ve irkildiğim telaşlarla köşeye çekiyorum kendimi
medeni ölümler enkaz yaşamlar
bilmiyorum dediğim ne çok soru var
biat etmediğim gerçeklerin hışmı da gelsin
görüldüğü gibi anlatılmıyor rüya
yazıldığı gibi söylenmiyor mısra
deftere yazacakken seninle mi konuşuyorum
sana söyleyecekken deftere mi yazıyorum
bilmiyorum
cümle cümle eksik kalıyorum
sen yine de
bulmayı uman suyu çizmeye devam et
eşiğine vardığım o esrik gülüşte sarkıyorum
hiç güneş doğmamış adeta hep eski gülüşümden
kalma bir gölgenin ucunda
bir elimde hatıralar
aklımda ah o vazgeçemediğim her şeye şaşkın
o çocuğun ciddiyete öykünmüş hali
ben bir kuşun kanatlanışında gülerdim o vakit
kuşların kuşlarım olmasını istediğimden çok önceleri
o çok eski gülüşümden kalma bir var olmaya uzanıyorum
ki adıma kuşlar uçsun
ben bakıp bakıp kendime
o çok çok geçmiş kendime geleyim