güneş yeryüzüne bitimsiz vururdu
ve biz okul çıkışlarında şen çığlıklar atardık
çocuksu gülücükler dağıtırdık kendimizce
şimdiyse bir hüznün resmi kaldı elimizde.
son treni de kalktı gecenin
ayrılık vurdu bizi içimizden
ve ben vakitleri kaçırdım adamakıllı
sevdayı baldıran eyledim kendime.
acıyla dolu sessiz bir depremi yaşadım
yıkılan düşlerimde çürüyen yanlarım vardı
yitik ülkenin dağınık coğrafyasında
kanlı bir yürek ve bitkin bir yüz çoğalır.
terkedildim, kıyıya vuran son dalganın vicdanına.
söyle,