Cesaretini toplayıp kafesten çıktı. Ve sadece birkaç sıçramayla kulübenin ortasına, büyük masanın üzerine geldi.
- Buradan her şey farklı görünüyor ama garip olan şu ki, hala gözümün önünde kafesin parmaklıklarını görüyorum! Onun var olmadığını anlıyorum ama yine de onu görüyorum, imajı gözlerime kazınmış gibi ve değişim için çok geç. Parmaklıklar hayatımın son anına kadar benimle dünya arasında kalacak.