Antoine Laurain Sözleri ve Alıntıları
Antoine Laurain sözleri ve alıntılarını, Antoine Laurain kitap alıntılarını, Antoine Laurain en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Nasıl oluyordu da bir insanın hayatından bu kadar kolayca çıkıp yok olunabiliyordu? Belki de, kısaca, nasıl kolayca giriliyorsa çıkmak da öyle kolay oluyordu. Bir tesadüf, karşılıklı edilen birkaç kelime ve bir ilişki başlamış oluyordu. Bir başka tesadüf, karşılıklı bir kaç söz ve aynı ilişkinin sonu geliyordu.
Sayfa 87Kitabı okudu
“There, it was over. How was it so easy to disappear from someone else’s life? Perhaps it was with the same ease that you enter it.”
Yazmayı bıraktığıma göre, sanırım günlüğüme artık ihtiyaç duymadığım bir günün geldiğine inanmak gerekiyor; hayatımı anlatmayı bırakmıştım çünkü; onu yaşamaya çalıştım yalnızca. Günbegün neler yaptığımı yazmaya yeniden başlamayı kesinlikle düşünmüyorum. Her şeyden evvel, titizlikle not edilmeyi hak etmeye yetecek denli heyecan verici ve ilginç şeyler yaptığımı düşünmüyorum.
Sayfa 175 - Monokl Yayınları
Yazın geç çöken geceyi seviyorum.
Suyun altında yüzerken gözlerimi açmayı seviyorum.
Sayfa 67Kitabı okudu
Bir adamın beni bulabilmek adına bu denli zahmete katlanması fikrini seviyorum. (Hiç kimse benim için böyle bir zahmete hiçbir zaman girmedi.)
Sayfa 155Kitabı okudu
‘’ Önemli bir şeyin yanından geçmiştik. Bir aşkın, bir mesleğin , başka bir şehre veya ülkeye taşınmanın. Başka bir yaşamın. İçinde değil de yanında olduğumuz bir hayatın. Yanımızda ve öyle yakın ki, bazen, hipnoza varan melankoli anlarında, bu mümkünlük alanından bazı parçaları yakalayabiliyoruz. Tıpkı çok uzaklarda yayın yapan bir radyo frekansı gibi. Mesaj belirsiz, bulanık ; ama yine de kulak verdiğinizde, var olmamış bu hayatın ses kaydından kesikli de olsa bazı titreşimleri duyabiliyorsunuz. Hiç söylemediğiniz cümleleri telaffuz ettiğinizi duyuyor, hiç gidilmemiş o yerlerde çınlayan ayak sesinizi dinliyor, üzerinde hiç yürümediğiniz bir kumda izlerini görüyorsunuz. Aranızda hiçbir şey geçmediği bir kadının kahkahalarını ve aşk sözcüklerini işitiyorsunuz. Onunla birlikte bir hikaye fikri aklınızdan geçiyor…‘’
Gerçekleşmemiş bir şeyin nostaljisi duyulabilir mi? Hayatımızın doğru kararını almadığımızdan neredeyse emin olduğumuz anları, ki onları "pişmanlıklarımız" olarak adlandırırız, sandığımızdan daha tuhaf bir değişkene sahip olabilir ve bizi gizemli ve tatlı bir sarhoşlukla sarıp sarmalayabilirdi belki:mümkünlüğün nostaljisiyle.
Sayfa 142 - MonoKL EdebiyatKitabı okudu
İnsanın, can sıkıcı biriyle canının sıkılması korkunç bir şey.
Eflatun çantalı kadının zihnine açılan bir kapıyı aralamıştı; küçük defterin sayfalarını okumaktan, her ne kadar biraz uygunsuz olsa da, kendini alamıyordu. Sacha Guitry'den bir cümle geldi aklına: "Birini uyurken seyretmek, sizin olmayan bir mektubu okumak gibidir."
Sayfa 35 - Monokl Yayınları
Anlamadığım zaman korkuyorum. Neden burada olduğumu anlamıyorum.
Nerede olduğumu bilmediğim zamanlarda korkuyorum ve nerede olduğumu bilmiyorum. "Ne zaman" var olduğumu bilmiyorum.
Sayfa 100 - MonoKL EdebiyatKitabı okudu