Çabaladık, bazılarımız kan ter içinde kaldı. Acı bir gerçeği daha fark ettik, maalesef umut hayat kurtarmıyor; sıcacık kalpler, soğuktan ölen bedenleri ısıtmıyordu. Sonuç olarak; sen geleceğin karanlığına, ben de mahrumiyet ve hezeyana boğuldum.
Güzel anılarımızın değeri yaşanırken anlaşılmaya mecburdur. Bu satırlarım ise binlerce masum canın vedasız, sessiz gidişinin gürültüsüdür. Bizler eski hallerimizin enkazlarıyız.