Sen beni anlayamazsın. Sen hiç kolundan ayrılmak ne demek biliyor musun? Yada elinden? Böyle birşey hissedebilir misin? Bütün Hayatım boyunca buramdaymışsın gibi. Nefesine alıştım ben senin. sen beni hiç anlayabilir misin?!
Hadi anlat bana, birinin yaşam nedeni olmak nasıl bir duygu. Hadi roman gibi sevilmenin nasıl hissettirdiğinden bahset. Hadi biraz da senin için kurumayan gözleri yaz. Söylesene birinin tanrısı olmak nasıl bir güç? Hadi durma, sen gibi seviyor herkes ama seni böylesine sevmek, hiçbir yüzyılda bir daha kimseye denk gelmeyecek…
güvendiğin duvarlar üstüne yıkılırsa, taş kalbin bir gün acıdan inlerse, sesini kıstığın vicdanın birgün kulaklarını sağır ederse beni hatırla. Onlara paspas ettiğin yüreğini terk etmeyecek tek yürek benim yüreğimdi. Sen beni seni seviyor olmamdan utanırdın.
Zamanı geldiğinde içini cız edecek, gözlerini uzaklara daldıracak bir anı olacağım sende, ve sen "ben bunları hak edecek ne yaptım" diye sormaya bile utanacaksın, çünkü bir sevgiyi nasıl böyle harcadığını bir sen bileceksin.
Umarım yüzüne sertçe kapanan bir kapının ardında olmazsın hiç bir zaman. Dilerim bana tavanı ezberlettirirken senin kocaman bir deniz manzaran olur. Ama ne kapını çalan olsun nede o manzaraya eşlik edecek biri. Beni sil beni unut ama bir daha kimse seni duasına, dileklerine almasın.