Merhabalar! Birinci kitabı olan Paralel Odalar Teorisi kitabını okuyup beğenmiş ve ikinci kitabını da almıştım. İkinci kitap olan Başlangıç Meridyeni Teorisi kitabını ise bugün okuyup bitirdim. Sıcağı sıcağına düşündüklerimi anlatmak istedim.
Öncelikle Nihan karakterinden bahsetmek istiyorum. Çünkü kendisi okuduğum en zor karakterlerden biri. Kesinlikle düşünce yapısı kötü değil. Aksine oldukça bilgili, kendini bilen, toplumlaşmış normlardan uzak bir karakter. Kısacası aklı gayet başında. Ama Nihan'ın bana göre itici bir tarafı vardı ki o da, insanlara kaba davranmasıydı. Kaba davranıp bu benim demesiydi. Kaba insanları hiç sevmediğimden Nihan'ın bu tavırlarını okumak bazen canımı sıktı. Ama Nihan'ın aşk hayatı olsun, kariyeri olsun kendinden ödün vermemesini sevdim.
Teoman ise ilk kitaba göre çok daha olgunlaşmış bir karakterdi. Allah'a şükür ki artık kıyaslama yapmıyordu!
Teoman çok tatlıydı. Arkadaş grubu çok tatlılardı. O gruba öyle özendim ki! Bu kitapta her iki karakterin ailesine daha fazla değindik, geçmişlerini daha fazla öğrendik. Ama ben kitabından özellikle sonundan pek memnun kalmadım. Yarım kalmış hikayeler vardı. Nazlı ve Timuçin gibi, Numan ve Melike(?) gibi, Sinan ve o kız gibi...
Bunlara bir değinilmesini isterdim.
Kitabın sonu farklıydı evet ama bu tam da çiftimize yaraşır bir şeydi. Onlar zaten hiçbir zaman diğer çiftler gibi olmadı. Son farklıydı ama güzeldi, anlamlıydı, öğreticiydi...
Teoman ve Nihan'ın hikayesi size çok şey katar. Her iki kitapta da yeni yeni şeyler duydum ve öğrendim.
Unutmayın! Onlar asla normal değiller!