Fahri'nin kulağına babası do sesi, annesi re sesi, kardeşi mi sesi, kendisi fa sesi veriyordu. Bütün bu sesler, zihninde karmakarışık bir ezgi olarak uğulduyordu. Fahri'nin doremi'yle birlikte yaşadığı ev, dört bir yanı insanla çevrili yalnızlık adasıydı.