"Aptalları hor görme. İnsan aptal olabilir, yine Tanrı'nın gözünden düşmeyebilir. Hatta ahmaklar daha şanslıdır. Cennete en önde onlar girer ... Bir akıllıyı bir başka akıllı baştan çıkarabilir. Ama bir ahmağı dünyanın tüm akıllıları bir araya gelse yerinden kımıldatamaz. Bu yüzden aptallık, dinde meziyettir ve okumamız buyurulan kutsal kitapları aptallaşıncaya kadar okumak gerekir. Evliyalık derecesine ancak ahmaklık mertebesinden geçilerek gelinir. Yani dinde, Tanrı'dan başka bir şeyi düşünemeyecek kadar her şeye kayıtsız olmak. Günaha ahmakların gözüyle bakmak. Ama akıllı olan, günahtan ne kadar uzak da olsa, onu düşünmeden edemeyecektir. Günahı düşünmek, onu işlemeye başlamaktır..."
"Tanrı'yı suçlarken bile varlığını kabul etmiş olmuyor musun? O halde Tanrı açısından sorun yok! Sonuçta o, en kötü günahkarı en iyi inkarcıya yeğler."
"Elbette var."
"Gördün mü?"
"Ama sadece hayallerimizin bir ürünü olarak. Düşlerimizde gördüğümüz neyse, Tanrı da odur Peder. İşte korkunç olan bu. İnsanın düşlerinde gördüğünün hayatına hakim olması. Uykudayken kendimizi bıraktığımız halin, uyanıkken de devam etmesi."