Hakkında
Eğitimci, yazar. 18 Ocak 1969, Erzurum doğumlu. 1985 yılında Bakırköy Kız Meslek Lisesi Çocuk Gelişimi ve Eğitimi Bölümünden mezun oldu. Mesleğiyle ilgili çok sayıda kurs, seminer ve eğitimlere katıldı. 1985 yılında Bakırköy Kız Meslek Lisesi Çocuk Gelişimi ve Eğitimi Bölümünden mezun oldu. Kendini çocuk gelişimi üzerine
yetiştirmek isteyerek, mesleğiyle ilgili çok sayıda kurs, seminer ve eğitimlere katıldı. Çeşitli dershanelerde eğitim danışmanlığı, özel Ana Okullarında öğretmenlik,19 yıl Sümer Holding bünyesindeki anaokulunda öğretmenlik, 2005 yılında Yavuz Oyun Evi’ni kurarak Kurucu Müdürlüğünü yaptıktan sonra 2012 yılında emekliye ayrıldı.
Halen okul öncesi eğitim kitapları yazmaktadır. Edebiyat Ufku üyesidir.
Çocukları çok seven yazar, 2006 yılından itibaren özellikle çocuklar üzerine yazılar yazdı ve onların gelişimiyle ilgili çalışmalara imza attı. Çeşitli dergi ve TV programlarına katılan yazar, 3-6 yaş arası çocuklar için yazdığı
kitaplarıyla tanınıyor. Edebiyat Ufku, Martı Çocuk, Büyük Çekmece Haber, Genç Kalemler ve Bakırköy gazetesinde köşe yazarlığı yaptı. Çalışmalarından dolayı çeşitli ödüller, plaketler aldı.
Yazarın 13 adedi basılı olmak üzere 51 adet e-kitabı İngilizce, İtalyanca İspanyolca, Portekizce, Fransızca, Almanca ve Arapçaya çevrildi. Çocuk ve eğitim kitapları dışında Kadının Adı Var adlı bir kitabı da vardır.
Unvan:
Türk Eğitimci, Yazar
Doğum:
Erzurum, Türkiye, 18 Ocak 1969
Okurlar
5 okur beğendi.
17 okur okudu.
7 okur okuyacak.
Sözler ve Alıntılar
“Elimizdeki güzelliklerle zenginlikleri fark edemediğimiz için mutluluğu uzaklarda
arıyoruz. Hâlbuki mutluluk çok yakınımızda.”
"...sözcükler… İnsanı hayata bağlayan, bazen kandıran bazen umutlandıran, zaman zaman yalvartan, aman dileten sözcükler. Ortalığa taç yapraklar gibi saçılan, bazen sonsuz, sınırsız yolculuğa çıkmış gibi yol gösteren bazen dingin sularda yüzmenin kapısını aralayan sözcükler."
Karşıdan engelli kadını izlemeye başladı. Bir yandan da düşünüyordu. Türkiye gibi bir ülkede kadın olmanın zorluğunu düşünüyordu.
Ama hayır, aslında İslam ülkelerinde kadın olmanın zorluğunu düşünmeye başladı. Kadını horlayan din adamları, kadını aşağılayan kocalar, kayınvalideler… Tarlada, bağda, bahçede çalışan, evde anne ve eş olarak hizmet eden kadının çalışan insanlar gibi 08.00 „de başlayıp akşam 17.00‟de biten sekiz saatlik bir mesaisi yoktu. Kadın resmen köle gibi kullanılıyordu. Devlet, kadın haklarını görmezden geliyor, kadının haklarını koruyacak yasalar çıkarılmış olsa da hâlâ yetersiz olduğunu düşünüyordu. Üstelik kadın engelli olunca…
İslam dünyasında kadın gülemez! Kadın dişiliğini kocasına gösterecek, çocuk doğuracak, ev işleriyle uğraşacak, tarlada ve bahçede çalışacak. Kadına gülmek yasak! Kadın ağlamak, itilmek ve kakılmak için yaratılmış!
Ama bu kadın bilinen bu gerçekleri ters yüz edercesine, kendini âlim sıfatıyla adlandırıp kadınların aşağılanmasına neden olan din adamlarının, maçoların, insan kılığına bürünmüş erkeklerin yüzüne tükürürcesine ve onların kafasına o tahta bacağıyla vururcasına gülümsüyordu. Evet, yüzünde hayatın derin acıları olmasına rağmen yüzü gülügülüyordu. Bu şartlar altında bile yüzünün gülmesi Türk kadınının ne kadar güçlü olduğunu göstermeye yetiyordu. Yüzündeki tebessüm, onun gücüne güç katıyordu.
"Kadınlarımız
Hayata gelişi olay yaratan
Mahalle baskısıyla büyüyen
Her şeye rağmen yılmayan
Kadınlarımız
Emekleri çoktur ama görülmez
Fedakârlıkları çoktur ama duyulmaz
Hayattaki en büyük koruyucumuz
Kadınlarımız
Kendi hayatını yaşamaz
Evine ailesine kendini adayan kadınlarımız
Çocukları sıkılmasın üzülmesin
Diye kendi üzülen kadınlarımız "
-Adım Ahmet.Ya senin ki
-Ayşe
-Ne güzel bir isim .Ay ile Şe "nin buluşması müthiş buluşması !
anlamı derinleştiren ,hayata renk katan,aşka çağıran bir isim !
Sayfa 16 - pergoleKitabı okudu
İletiler
Yorumlar ve İncelemeler
