Şimdi kendimi seni kaybetmeye hazırlıyorum,
Kolay olur inan bana.
Kendimden bile kaçtığım yerlerde arıyorum seni,
Eh bu yüzden adımlarım hep ölüme ekleniyor.
Haritada kendine bi yer bulamıyorsun,
Çünkü senin sığabileceğin tek yer benim kalbim,
Çünkü bu ağırlığı benden başka kimse taşıyamaz.
Kurşun kalemle karaladığım yüzünü görünce,
Kafayı yiyorum!
Yetim kalıyor aşkım.
Elveda diyorsun…
Eyvallah diyorum!
"... kömürlüğünde biraz kömür olana zengin gözüyle bakılan mahallemizin kalbi cüzdanından daha boş olan insanları, Yüksek Abi'yle dalgasını geçerek, akılları sıra unutuyorlardı kendi perişanlıklarını."
Şimdi kendimi seni kaybetmeye hazırlıyorum,
Kolay olur inan bana.
Kendimden bile kaçtığım yerlerde arıyorum seni,
Eh bu yüzden adımlarım hep ölüme ekleniyor.
Haritada kendine bi yer bulamıyorsun,
Çünkü senin sığabileceğin tek yer benim kalbim,
Çünkü bu ağırlığı benden başka kimse taşıyamaz
Kurşun kalemle karaladığım yüzünü görünce,
Kafayı yiyorum!
Yetim kalıyor aşkım.
Elveda diyorsun…
Eyvallah diyorum!
🍀🙏🍀
Babam biraz sert adamdır benim.
Mesela babam annemin elini hiç tutmadı,
"Seni seviyorum" dediğini bile hiç hatırlamıyorum.
Fakat çocukluğumdan beri hatırladığım bir şey var;
Hep evden çıkarken annemin ayakkabısını bağlardı. Misafirlikten döneceğiz eğiliyor bağlıyor falan...
Ben ergenliğe geçtiğimde artık ağırıma gitmeye başladı bu durum.
Çünkü dağ gibi adam yani, eğiliyor annemin ayakkabısını bağlıyor.
Benim akranlarım gülüyor
-Aaa Celil'in babasına bak...
Bir gün babama tüm cesaretimi toplayıp dedim ki; Babacığım neden böyle yapıyorsunuz? Annemin eli ayağı tutuyor, kendi ayakkabısını bağlayabilir.
Babam da bana dedi ki; OĞLUM ANNENİ BANA O AYAKLAR GETİRDİ.
Şimdi bu adam Seni seviyorum dese ne olur?
Demese ne olur?
Celil Nalçakan
Bir kere bile "seni seviyorum" demeden diyebilmek mümkün mü?
Mümkünmüş….
Şimdi kendimi seni kaybetmeye hazırlıyorum,
kolay olur inan bana.
Kendimden bile kaçtığım yerlerde arıyorum seni.
Bu yüzden adımlarım hep ölüme ekleniyor.
Haritada kendine bi yer
bulamıyorsun, çünkü senin sığabileceğin
tek yer benim kalbim, çünkü bu ağırlığı
benden başka kimse taşıyamaz.
Kurşun kalemle karaladığım
yüzünü görünce kafayı yiyorum,
yetim kalıyor aşkım.
Elveda diyorsun,
Eyvallah diyorum .!
Yani şimdi,
Sırf sen,gözyaşlarını görmüyorsun diye,
Bir balığın asla ağlamadığına inanmak
Niye?
Ağlar efendim,
Bal gibi ağlar...
Ama inan bana,
Ölüme giden yolda ne oltalar hüzünlendirir balığı
Ne de soykırım yapan ağlar...
Inan ki,
Benim, gözyaşına şahit olduğum
Bazı balıklar oldu
Ve o garibanların hepsi,
Parlaklığına vurulduğu
Zıpkınlarla vuruldu...