Oya
@Oyaynrdg
310 okur puanı
Kasım 2019 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Sabitlenmiş gönderi
Senden sonra 23 şehir gezdim.
3 kilo aldım.
Saçlarımı 6 kez boyadım.
Dünya bilmem kaç 365 günde bilmem kaç dönümünü tamamladı.
Darbe oldu.
İhtilal oldu.
Barış gelmedi.
Savaş bitmedi.
Seni özledim.
Iltica edecek tek yer bulamadım.
Gittiğim her yerde senden bir nefes bıraktım.
Belki yürürsün aynı sokakta.
Ayak izime denk düşer ayak izin.
Belki saçına değer nefes.
Belki sen de bir gün özlersin diye, seni uzakta bıraktım.
Seni uğurladım.
Sana kavuştum.
Seni terk ettim.
Bilmem kaç kilometre yol gittim.
Evren kaydı.
Sen göğüs kafesimden milim kaymadın.
Sonra içime ve hatta dışıma kapandım.
Küsmek gibi bir şey. Bir çeşit gölge fesleğeni. Bir çeşit olmayan hayat. Zaten hiçbir şeyi kararında bırakamamak ve ortasını bulamamak gibi bir sorunum var benim. Epeyce göçebe yaşadım, sadece iki valizim oldu. Bir yığın insan tanıdım. Ama hep yalnızdım. 
Didem Madak
Bir kitap okudu
207 syf.
·
Puan vermedi
·
1207 günde okudu
Okur Takip Önerileri
Bir kitabı okumayı düşünüyor
Not bırakırsın, anlatırsın, ağlarsın... Geride kalanları acıtmaya çalışırsın. Hâlâ bir umudun olduğunu gösterir bu haber veriş, kendini özetleyiş. İşte böyle ölemezsin. Bağın varsa gidemezsin. Ben not bırakmadım giderken, çıt çıkarmadım. Çıkaracağım tüm seslerin duyulmayacağını anladım. Gitmedim aslında, kabullendim ve vazgeçtim. Kapıyı kaparken, kolundan tutanın olmadığında eyleminin adının terk etmek olmadığını anladım. Terk eden, terk edilmiştir. Ardında bırakacağı gürültü sadece başarısız bir intihar girişimidir.
Yani gitmek bana ait bir eylem gibi görünürken, anladım ki giden sendin.
Bir sene sonra geriye bakıyorum da, sen gittin ya ben çok güzelleştim...
Canım çok şey anlatmak istiyor ama yorgunum. Beynim yorgun, bedenim yorgun, bunca şeyi affeden kalbim bile yorgun artık.
Heveslerim yorgun, iyimserliğim yorgun, konuşarak anlaşmaya olan inancım bile yorgun. Çok yorgunum...
Tanrıların acıdan ne kadar korktuğunu bilemezsiniz.
Zevcem,
ruhu revanım
Hatice Pirayende,
ölümü düşünüyorum,
demek ki arteryo skleroz
başlıyor bende…
Bir gün
kar yağarken,
İçim ve hiçliğim arasında düşünmek ve düşmek arasında dilim ve bildiklerim arasında gördüklerim ve inanmak zorunda olduklarım arasında göz kapaklarım arasında mezarımın başına diktiğiniz taş ile aşkın arasında ayağı kırılan atı vurdukları yer ile kalbi kırılan insanı unuttukları yer arasında heyecandan uyuyamadığım çocukluğum ile hezeyandan uyuyamadığım gençliğim arasında sıkışıp kaldım. Sarsıntıdan sonra kalan tortu gibi burdayım ben, loş ışıkta can atan parlama size çok fazla şey söylemeyeceğim. Kırıldığımın bile farkına birileri beni süpürmeye geldiğinde vardım sizden çok fazla şey beklemeyeceğim. O yangından en son kurtarılması gereken benim sizinle gelmeyeceğim. Ben bu dünyadan karanlığına alışmamış iki çift göz gibi geçtim sizi bir daha asla rahatsız etmeyeceğim.