"Geldik çağı gördük ve ürperdik" demişti merhum Sezai Karakoç . Artık ürpermiyoruz bile. Kanımız donuyor. Yokuş aşağı inen insanlığa bakıp ağlayamıyoruz bile. İnsan neydi?...
‘Bir pencere aç bana
yatak ser gövdenin içinde
bunca güzelken sen
devam edemiyorum
gözlerimdeki karanlıkla sana bakmaya
ama sen yine de
bana bakmaktan vazgeçme
ancak öyle kurtarabilirim kendimi.’