Bize verilen görevi yerine getirmedik. Her şeyi karmakarışık hale getirdik ve sonunda kendimizi de. Bu yüzden de dünyamızı tedavi etmek için, ilk önce kendimiz tedavi olmalıyız...
Aslında hepimizin en büyük sorunu, Dünyadan ve doğadan kopuk yaşamaya başlamamızdır. Kapitalizmin bizlere sunduklarını kabul edip, sahte veya sözde hayatlar yaşıyoruz. Pek çoğumuz inançlı insanlar da olsak dua etmeyi ya unutuyor ya da beceremiyoruz. Christoph Quarch kitabında özellikle dua etmenin ve doğa ile bütünleşmenin insan varlığı üzerindeki olumlu etkilerini anlatmaya çalışmış ve bence de bunu çok başarılı yapmış.
Kitabın temelini Şaman inanışları, onların ruhlar ve doğa ile olan kesintisiz bağı oluşturuyor. Alt başlıklarda da görüleceği gibi, bir çok hayvan ve nebat ile insan varlığının ilişkisi ve bunun duyular üzerindeki etkisi oldukça etkileyici işlenmiştir.
Doğa ile bağımız koptuğu için huzursuzuz, doğanın bize bahşettiklerini farkedemediğimiz için mutsuzuz. Bu da bizleri farkında olmadan yalnızlaştırıyor ve kalbimizi soğutuyor. Yazar bunu aşmanın ve yeniden asıl olan özümüze kavuşmanın tatmin edici formüllerini Şaman inanışı ışığında sunuyor.
Malumunuz, kitaplarda çevirinin önemi büyüktür. Bu kitap, bu anlamda da kanımca oldukça başarılı bir çeviri performansına sahip. Bu da kitabın akıcılığını ve okurken daha iyi kavramamızı sağlıyor. Kitabın neredeyse her cümlesi bir aforizma gibi alıntı yapılıp paylaşacak nitelikte ve güzellikte. Ben zevk alarak okudum. Konuya ilgi duyanlara tavsiye ederim.
Keyifli okumalar…
Bu kitabı okumaya başlarken, kalbimdeki buzlar üzerine düşünmeye başladım. Benim kalbimde de buzlar var mıydı? Ben bu buzların farkında mıydım? Bu buzları eritebilecek miydim? Nasıl eritebileceğim vs. üzerine düşünürken kitap beni aldı götürdü. Kendimle hayatla yüzleştirdi. Nasıl güzel nasıl dolu dolu hayatın bir çok yönüne dokunan bir kitap. Her cümlesi neredeyse bir aforizma niteliğinde.Hiç bitmesin istedim. Bir kez daha okumayi düşünüyorum ben, herkese tavsiyedir.
Kalbimiz soğuk, kalbimiz buz tutmuş, mutsuzuz, huzursuzuz.
Doğa ile bağımız kopuk, doğanın bize sunduklarını farketmiyoruz üstüne birde ona her türlü zararı veriyorken mutlu ve huzurlu olmak ne derece mümkün?
Dua etmenin ve doğa ile bağlantıda olmamız gerektiğinin üzerinde durmuş yazar ve kitap bu anlamda bol farkındalıklı.
Şamanların doğa ve ruh ile olan bağlantıları, tüm canlılar ile olan bağın önemi oldukça iyi işlenen kitaptan kulağımda Angaangaq sesi hala;
“ Hayat kendi içinde bir ayinle kutlanmaya değer bir merasimdir.”
Güzel ve farkındalıklı yolculuğun sonunda;
Sağlıklı, sıhhatli, kitaplı günler bizimle olsun.
Ve dilerim kalplerde ki buzlar erir çünkü başka türlüsü mümkün değil dünya için.
“Kalbinizi açabilin; güçlü, dik durarak, sevgi dolu hayatı güzellik ve bilgelik içinde yükselerek yaşayın.”