Christopher Buehlman Gönderileri

432 syf.

· Kitabı okudu

8/10 puan verdi

·

Beğendi

·

7 günde okudu

BETWEEN TWO FIRES KONUSU Yıl 1348. Gözden düşmüş bir şövalye olan Thomas, ölü bir Norman köyünde yalnız başına genç bir kız bulur. Kara Ölüm'ün yetimi ve neredeyse sinir bozucu bir masumiyetin resmi olan bu kız, Thomas'a vebanın daha büyük bir felaketin sadece bir parçası olduğunu söyler: Lucifer'in altındaki kovulmuş melekler cennette ikinci bir savaş başlatıyor ve bu savaş insanların alemine sıçramak üzere. DÜŞÜNCELERİM Katolik Kilisesi, Kara Ölüm'ün sebebi olarak dinsizleri, Yahudileri, cadıları ve büyücüleri suçlamıştı. Kitap da benzer şekilde, "Ya veba gerçekten iblislerin işiyse?" fikrinden yola çıkılarak yazılmış bir kurgu. Tür olarak ilginç bir yapım: Orta Çağ gothic korku veya tarihi grimdark fantastik diyebiliriz. Tonunu ve estetiğini başka ortamlardaki eserlere benzetecek olursam Berserk ve Dark Souls'u örnek verirdim. Başlangıcı ve sonunu çok beğendim. Ortalarda, köye gir->canavar çıksın->kaç ya da öldür formatını birkaç kere tekrarlaması puan kaybettirdi. Fakat o kısımlarda bile akılda kalıcı sahneler vardı. Mutlaka okumalısınız diyemem ama bu türü seviyorsanız kaçırmayın.

Between Two FiresChristopher Buehlman · Ace · 20121 okunma

Reklam

Mertcan Bulak

Bu metin İngilizce dilinden otomatik olarak çevirilmiştir. Orjinali Göster

Onun mizahını, kendilerinin de mizahtan yoksun olduğu için değil -kesinlikle öyle değillerdi- ama bunun insana da verilmiş olması onları çok kızdırdığı için aldılar.

Mertcan Bulak

Bu metin İngilizce dilinden otomatik olarak çevirilmiştir. Orjinali Göster

Neden alt dudağını bana öyle uzatıyorsun? Kutsal Babamızın develerinden biri misiniz?

Mertcan Bulak

Bu metin İngilizce dilinden otomatik olarak çevirilmiştir. Orjinali Göster

Allah, bilmeyerek yaptığımız yeminleri bağışlar.

Mertcan Bulak

Bu metin İngilizce dilinden otomatik olarak çevirilmiştir. Orjinali Göster

Büyük Ölüm adını verdikleri hastalık, gizemli ama kesin bir şekilde birinden diğerine, erkeklerin el ele tutuşması, bir çocuğun bir arkadaşının adını söylemesi ya da iki kadının bakışması kadar kolay geçiyordu. Artık kimse komşularına bakmıyor, onlarla konuşmuyordu.