Cornelia Funke Sözleri ve Alıntıları
Cornelia Funke sözleri ve alıntılarını, Cornelia Funke kitap alıntılarını, Cornelia Funke en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Ne var ki ölümde bile başarısızlık korkusu, hiçbir zafer kazanmadan ya da hiç kimse tarafından fark edilmeden öylece toprağa kapaklanarak yitip gitme korkusu vardı.
Bir kitabı her açtığımda, bir ruh uykudan uyanır.
Ofelia kendi nazarında kitaplardan daha iyisinin olmadığını ona söylemedi. Annesi anlamazdı. Kitapların ona sığınak olmasına ya da onu bambaşka dünyalara götürmesine izin vermezdi.
Sayfa 32Kitabı okudu
Sevgi türlü şekillerde öldürür.
Sayfa 43Kitabı okudu
En büyük korkularımız daima ayaklarımızın altında gizlenip sert ve sağlam olmasını dilediğimiz zemini sarsarlardı.
Sayfa 152
Yetişkinlerin sorularınızla muhattap olmak istemediği meselelerden yalnızca kitaplar bahsederdi. Yaşamdan. Ölümden. İyiden ve kötüden…
Sayfa 55Kitabı okudu
In consiliis nostris fatum nostrum est.
“Kaderimizi çizen seçimlerimizdir.”
Sayfa 22Kitabı okudu
“Sevgi ne kadar da büyük bir silah olabiliyordu. Daha keskin bir bıçak var mıydı? Bu bıçağı onun sadakatsiz yüreğinin daha da derinliklerine batırmanın zamanı gelmişti..”
"Dünya gaddar bir yerdir, Ofelia. Ve bunu öğrenmen gerek. Canın yansa bile."
Ölü. Bu kelime insanın sevdiklerine her atfedilişinde daha mı gerçek oluyordu yoksa gerçekliğini mi kaybediyordu?
Sayfa 227
Tek görebildiği, sevdiklerini elinden alıp toza dönüşene dek dişlerinin arasında öğüten bir dünyaydı.
Sayfa 16
Cehennemden korkunca ve cenneti hak etmek isteyince zaman ağır ilerliyor.
En büyük korkularımız daima ayaklarımızın altında gizlenip sert ve sağlam olmasını dilediğimiz zemini sarsarlardı.
Sayfa 152Kitabı okudu
Çaresizlik zehir katılmış su misali kalbinde birikiyordu. Sevgi feci halde etkili bir tuzaktır ve savaşın en gaddar yanı, sevmeyi ölümcül bir risk haline getirmesidir.
Sayfa 231
Suratı hâlâ yağmurdan ıslaktı. Yoksa yanaklarından süzüldüğünü hissettiği gözyaşları mıydı? Önemi yoktu. Ne de olsa yağmur damlaları da gözyaşıydı. Dünya ağlıyordu.
Sayfa 229