Okudukça, her sayfa değiştikçe cahilliğimi hissettim. Hatta hiçbir şey bilmediğimi daha fazla okumam gerektiğini, bildiklerimin çok az bir birikim olduğunu farkettim. Şuan tek bildiğim ise hiçbir şey bilmediğimdir.
Açıkcası Peygamber Efendimiz döneminde sıkça adını duyduğum engelli sahabi Abdullah b. Ümmü Mektum’du. Kitabı okuyunca tek onla sınırlı kalmadığını anladım. Peygamber Efendimizin akrabalarından tut, arkadaşlarına kadar engellilik halinde olan sahabiler mevcut. Mesela Abdurrahman b. Avf kambur ve topal, Muaz b. Cebel topal, Habban b. Münkız zihinsel engelli,
Itban b. Malik görme engelli, Umeyr b. Adi doğuştan görme engelli… bu adını saydıklarım haricinde diğer sahabiler hakkında da güzel bilgiler sunulmuş.
Peygamber efendimizin onlara olan tavrı, onları topluma kazandırmak için yaptıklarından bahsetmiş. Engellilerin izole edildiği bir toplumda Peygamber Efendimizin takip ettiği hoşgörülü uygulama her dönem için örneklik teşkil etmeli bize ve gelecek kuşaklara.
