Babasız büyürsen alemin bir merkezi ve sınırı olduğunu anlamaz,her şeyi yapabileceğini sanırsın. Ama bir süre sonra ne yapacağını bilmez,dünyada bir mana,bir merkez bulmaya çalışır,sana hayır diyecek birini aramaya başlarsın.
Parçalamadan bölmenin bir diğer anahtarı da çocuğun geçmişte sevgiyle dünyaya geldiğini,fakat şartların arzuların veya ihtiyaçların değiştiğini ve bugün iki ayrı hayat sürdürmeye karar verildiğini anlamasını sağlamaktır.
Çocuklar ancak güvende hissettiklerinde risk alabilir,sorular sorabilir,hatalar yapabilir,güvenmeyi öğrenebilir,duygularını paylaşabilir ve böylece büyürler.
Anne babasının şiddetle bağırırken,birbirini tehdit ederken ve öfke içinde birbirini hırpalarken gören çocuğun zihnine ve bedenine tüm bu anılar yerleşir
Kısa vadeli rahatlama için halının altına süpürülen her şey orada birikecek ve zamanla görmezden gelinemeyecek büyüklükte bir karmaşaya yol açacaktır. Dolayısıyla sorunları halı altına saklamayı ve görmezden gelmeyi adet edinmiş bir aile de ortalığın toz duman içinde kalması yakındır.