Hakkında
Davis Alexander Grubb, 1953 tarihli Avcı Gecesi adlı romanıyla tanınan Amerikalı romancı ve kısa öykü yazardı. 1955 yılında Charles Laughton tarafından film olarak uyarlanmıştır.
Tam adı:
Davis Alexander Grubb
Unvan:
Yazar
Doğum:
Moundsville, Batı Virginia, ABD, 23 Temmuz 1919
Ölüm:
New York, New York, ABD, 24 Temmuz 1980
Okurlar
4 okur okudu.
3 okur okuyacak.
Kitaplar
Sözler ve Alıntılar
Sevgi ve nefret ana rahminden mezara kadar birbirleriyle boğuşur.
Sayfa 18 - Roman Yayınları, 1969
Vaiz olan kocanın eşine nasihatleri
Bir kadının vücudunu görüyorsun diye bağırdı adam. Analığın ve yaratıcılığın kutsal mabedi. Havvanın etini görüyorsun. Ta Hazreti Adem'den beri bütün erkeklerin kendi kokuşmuş arzuları için lekeledikleri, dinen ve ahlaken bir çirkef çukuruna döndürdükleri et.
Beyaz geceliğinin eteklerini dalgalandırarak, küçük odanın içinde kızgın bir şekilde aşağı yukarı dolaşmaya başlamıştı.
Şunu iyi bil ki kızım, ben seni diğer kadınlardan daha kötü olarak kabul etmiyorum. Ama bu vücut - bu VÜCUT! - Titreyen baldırlarını ve karnının altındaki koyu renk tüyleri işaret ediyordu. - Ve bu vücut çocuk yapmak, çocuk doğurmak için yaratılmıştır. Yoksa erkeklerin o rezil arzularını tatmin etmek için orospuluk vasıtası olamaz. Bu adiliğin ve pisliğin dipsiz çukurudur. İblisin işidir bu kızım. Anlıyor musun?
Sayfa 119
Buhran yıllarından bir sahne
Hepsi birden, aç ve üstü başı kir içinde olan Vaiz'de bir şeyler olduğunu aynı anda hissettiler. Dudakları bükülmüş, gözleri parlamaya başlamıştı. Ahalinin arasında dolaşarak, ellerini insanların omuzları üzerine koyuyor ve çocuklar hakkında daha fazla bilgi edinebilmek için adeta dilenircesine yalvarıyordu. Buhran yıllarıydı. Her gün görülen manzaralardandı bunlar. Anadan babadan, sevgiden, yemekten yoksun çocuklar, evlerinden kaçarak ormanlara sığınıyorlardı. Kendilerine bakmaktan aciz insanların çocukları evlerinden kaçarak daha umutlu bir yerlere varmak için yollara dökülüyor, yol kenarlarında, samanlıklarda, ya da araba mezarlıklarındaki eski araba karoserlerinin içinde gecelerini geçirip, başı boş, yeniden yollara dökülüyorlardı. Ya yiyecek çalıyorlar, ya da iyi kalpli bir çiftçi karısının, belki de onların kirli yüzlerinde kendi hayatının veya aynı hale düşebilecek kendi çocuklarının hayalini gördüğü için, kendilerine verdiği yemeği bir aç hayvan oburluğu ile yiyorlardı. Bütün bu adamlar karılarının bu sevgi dolu anlayışını hissettikleri için yapılan bu iyiliği, sıkıntılı yıllar olmasına rağmen eleştirmemiş, hatta gönüllerinin derinliklerinde, yapılan bir iyiliğin o tarifsiz huzurunu duymuşlardı. Oysa Vaizın kuru ve nefret dolu yüzünde, kendi karılarının yüzlerinde gördüklerinden en ufak bir iz bile bulunmuyordu. İyi yetiştirilmiş, marifetli bir av köpeğinin gaddar huzursuzluğu ve acelesi vardı yüzünde. Insanlar bunu gördüler ve insanlar yanından uzaklaştılar rahibin.
Sayfa 220
Willa, yeniden vurdu kızın koluna. Sanki bununla var olan bir gerçeğin akışını değiştirebiliyordu. Sanki bu bir çocuk kolu değil de onun bunalımını kesinlikle tatmin eden bir aletti. Pearl, hafif hıçkırıklarla sessizce ağlamaya başlamıştı. Eski bebeğini alarak, uğradığı hakaretten nefesi tıkalı evin soğuk holüne çıktı.
Sayfa 9 - Roman Yayınları, 1969
İletiler
Henüz kayıt yok
Yorumlar ve İncelemeler
Henüz kayıt yok