Kitap çok güzeldi.Çok betimleme kullanılmış ve bu kitaba güzellik katmış.Bu kadar betimlemeyi ancak Yaşar Kemal yapıyor.Tek fark; Yaşar Kemal doğa,Çukurova ağırlıklı betimleme yaparken burada yazarımız olay ve psikolojik olarak betimleme yapmış.Gerçekten şahane bir kitap.Karakterimiz Hasan, yetimhanede büyümüş bir muhasebecidir.Süreklı sorgulamalar yapan , her şeyi takan, insanlardan olabildiğince uzak duran ve bunun için doktora gidiyor.Yine bir gün düşüncelere dalmış ilerlerken farklılıklar sezer. Her zaman kapalı olan dairenin kapısının sonuna kadar açık olduğunu görür. İçindeki merakı durduramaz ve içeri baktığında kendini asmış bir kadın görür. Yanında da 'sadece' yazan not bulur. Polislere haber verir ama kız bir türlü aklından çıkmaz. Tekrar evine gider kızı tanımak ister ve bulduğu şeyler onun kendisiyle olan bir yolculuğudur aslında.Daha fazla anlatmak istemiyorum kitabın merakı gitmesin."Yaşamak, acı çekmektir. Hayatta kalmak ise, bu acıda bir anlam bulmaktır." Herkes bu hayatı yaşar ancak herkesin hayatı kendisine özeldir. Acıları , tatlıları, hüzünleri,... Biz sadece bize izin verdikleri kadarını görür , izin verdiğimiz kadar gösteririz etrafa duygularımızı . Kimse bir diğerinin ne yaşadığını, ne hissettiğini tam olarak bilemez bu yüzden .Kitap hakkında daha fazla bir şey söylemek istemiyorum şimdiden okuyacak olanlara keyifli okumalar diliyorum.Şiddetle psikolojik severlere tavsiyemdir.
Leyla Şeker
Selamün Aleyküm
Bugün de sizlere uzun zamandır ilk defa okumakta zorlandığım (kitabın kötü anlatımı olduğu için değil,dilinin ağır gelmesiyle alakalı bir durum) ,anlamakta güçlük çektiğim , durağan ve melankolik bir kitapla geldim. Ne uzun bir giriş oldu bende farkındayım ama
