“İnsan hayatla dalga geçerek, kostüm giyerek yaşayamazdı. Çünkü kimileri sadece acıyı bilirdi, hiçbir işe yaramayan, hiçbir faydası olmayan, sadece acısın diye var olan o insafsız ve biçimsiz acıyı; kendilerini bu acıya gömer, kederlerinin, Sadece onlara ait olan kederin hep daha derinine saplanırlardı, o sonsuz mecraya, o karanlık maden ocağına; sonunda tepelerine çökecek ve kurtulamayacakları o mağaraya.”