Zirzəmi tavana kimi kitablarla dolu idi. Sevil dedi ki, atası burada müxtəlif insanlardan aldığı kitabları saxlayırmış. Düşünürmüş ki, kitablar heç zaman köhnəlmir, sadəcə unudulur.
Tənhalığın maraqlı bir xüsusiyyəti var. İllər keçdikcə öyrəşirsən. Qorxu və narahatlıq sakitliyə, ağırlıq yüngüllüyə çevrilir. Günəşli, gözəl bir gündə başa düşürsən ki, artıq onsuz yaşaya bilməzsən. Tənhalıq ən yaxın dostuna çevrilib.
Elay - Kolleksioner
Əsəri bir neçə saat ərzində bitirdim. Bu kitab marafonun yeddinci və ən tez bitən kitabı oldu. Romanda tənha yaşayan və peşəsi kolleksiya yığmaq olan (nəyin kolleksiyası olduğunu kitabı oxuyanda biləcəksiniz) qəhrəmanın həyatının bir gündə necə dəyişməsindən bəhs olunur.
Təəssüflər olsun ki, son dövrlər çox da kitab oxuya bilmirəm. Gərək universitet, gərək universitetdən əlavə olan imtahanlarım, gərək iştirak etdiyim tədbirlər, gərək də ki həyatın özü girmişdi araya. Təsadüfən instagram'da "gəzərkən" qabağıma universitetin kitab klubun səhifəsinin çıxması ilə özümə dedim, bu vaxtı özümə ayıra bilərəm, daha doğrusu ayırmalıyam, çünki uşaqlıqdan bəri əlindən kitab düşməyən mənin əlinə çox uzun müddətdir, kitab dəymirdi və həqiqətən, buna ehtiyacım vardı. Gələcək olarsaq kitaba, kitab çox axıcı, anlaşıqlı idi. Özünü oxutdururdu. Oxuyarkən bir dəqiqə belə sıxılmadım.
Ağlımda bir əsər var idi. İstəyirdim ki, əsərdə öz işindən bezən, lakin heç cür o işdən ayrıla bilməyən, dolayısıyla sakit bir şəkildə işinə davam edən bir baş qəhrəman olsun. Onun niyyəti başqadır. O tamamilə fərqli şeylər düşünür, fərqli şeylər etmək istəyir. Bunun üçün sadəcə bir qığılcıma ehtiyac var. Onun bu istəyini alovlandırmalıdır nəsə. Belə bir əsəri yaxın bir zamanda tapa biləcəyimə inanmırdım. Lakin "Kolleksiner" əsəri mənim fikrimcə, ağlımdakı əsərə çox bənzədi. Əsər barədə çox yazmaq istəmirəm, sadəcə, həyatımızdan narazı olduğumuz zamanlarda bu əsərin insana çox yaxşı təsir buraxacağını düşünürəm.