Biz çocuklar gibiyiz içli ürkek başıboş
yoruluruz günlerin gürültüsü içinde
bizi dizine yatırıp masallar söylesen
hiç büyümesek korkmasak belki de döğüşmesek
yaşama kavgasında
yılgın adamlar değil dal gibi çocuklardır
gelecek savaşlara bağladığı umutlar
bir güneşe uzanır gizlice ağır ağır
her biri bir başka çiçek açan kuytuluklar
gözlerinin hüzne yatkın yorgun akşamlarında
getirdiğin sessizliği bölüştük hiç durmadan
kendinden vere vere gülüşün biter diye
senin gülüşüne benzer bir avuntu uydurdum
Sabah olunca gidelim tanyeri ağarınca
yüreğimiz yine ve yeniden paramparça
ne varsa bizi yılgın eden gidelim
üstüne gidelim tutsaklığın yenilmişliğin ve ince ince horlanmanın
üstüne üstüne biraz utangaç ve kahramanca
ah benim bana benzeyen kadınım
içimin nelerle dolduğunu anla