Fromm, aslında yıllar öncesinden, tüketim toplumunun çabucak bir şeylere ulaşma gayretinin karşılığı olarak, yedi adımda aşkı bulmak, üç hamlede sevgiye ulaşmak gibi tariflerle sevgiyi bulacağı konusunda okuyucuları aldatacak kitapları görür gibi olmuştur. Nitekim, kendisini değiştirmeyi düşünmeden sadece cevabı öğrenmeyi isteyen, umut verici hikayeler ve örnek bir reçeteyle sevgiyi bulmayı düşünen okuyucu kitlesini net bir şekilde uyarmıştır.
Ona göre insanların hayatlarında sevgiye önem vermelerine rağmen, bunu öğrenilecek bir şey olarak düşünmemelerinin üç sebebi vardır:
İlki, insanların sevgiyi, kendini ya da başkasını sevmekten çok, kendilerini sevdirme olarak görmesidir. Dolayısıyla birey sevgiyi öğrenmekle değil; nasıl sevimli olacağını keşfetmekle ilgilenir.
İkinci sebep ise, sevmenin kolay olduğu ancak sevilecek nesneyi bulmanın zor olduğu şeklindeki yanılgıdır. Tüketmenin üretimin önüne geçtiği, satın alma açlığının yükselen trend olduğu bu dönemde, sevgi de yalnızca emek vermeden bulunması ve harcanması gereken bir nesnedir.
Üçüncü ve son sebep, aşık olma gibi geçici bir duyguyla, uzun süreli sevginin birbirine karıştırılmasıdır. Kişiler birbirini tanıdıkça, birbirlerinin olumsuz yanlarını görmekle beraber hayal kırıklıkları yaşayarak ilk heyecanlarını kaybetmektedir. Yani birini uzun süreli sevmek için sevme sanatı öğrenilmek zorundadır.
Hiç kimse sevginin önemsizliğine ilişkin bir düşünce taşımaz. Birçok kişi onun açlığını çeker, mutlu ve mutsuz aşk öyküleri anlatan bir dolu film izler, yüzlerce ucuz aşk şarkıları dinler.
Erich Fromm
