Büyücü dokunur ama otoritesini öne sürerek kendi benliğini hastanınkinden ayırır. Cerrah mesafeyi azaltır, hastanın bedenine girer ve ihtiyatlı bir biçimde hastanın bedeninde ilerleyerek mesafeyi tekrar yaratır. Büyücü gerçeklikten uzaktır. Cerrah gerçeklikte çalışır, ameliyat eder. Benjamin bu ilişkiyi genişletir. Ressam bir yüzeyin üzerini örter ve bu anlamda da tıpkı bir büyücü ya da telkinle şifa veren gibidir. Kamera kullanan ise tıpkı bir cerrah gibidir, gerçeklik ağını keser, "gerçekliğin dokularını içine nüfuz eder."
"Bir aracı olarak kendin, kesinlikle yanlış, malzemeyi seçmeni söyleyecek sana. Bu, çok iyi, çünkü sadece yanlış bir biçimde kullanılmış yanlış malzeme doğru bir açıdan bakıldığında doğru resmi verir. Ya da yanlış açıdan."
Kitabın son paragrafında yazarın kendi sözleriyle kitap hakkında şu açıklamayı yapar: "Bu yazı bu iki yaratıcı yaşamı birbirine geçirmeyi, bu iki kişinin ortak deneyimlerini vermeyi amaçlamıştır; aynı zaman ve ayrı mekanlarda, yaşam ve sanat aracılığıyla uçmaya ya da başkaldırmaya ya da sadece devir yapmaya çalışan melek makineler, devrimcilerin deneyimleri."