Etgar Pollan Sözleri ve Alıntıları
Etgar Pollan sözleri ve alıntılarını, Etgar Pollan kitap alıntılarını, Etgar Pollan en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.Umut Adlı Şiir
Okul dediğimiz bina tek odadan oluşuyordu ve birden beşe kadar olan tüm sınıflar bu tek odadaydı... Yokluğa dayalı bu sıra dışı eğitim modelinin çocuklara tek faydası, hepsinin bir aradayken daha fazla ısınabilme ihtimaliydi.
Sayfa 140 - KDYKitabı okudu
Maşüş isimli öyküden
"... Aslında hepimiz birer hırsızız. çocukken bir şey çaldığımızda ebeveynlerimiz bize kızmış gibi yaparlar. ama sonra kendi çocuklukları gelir akıllarına ve hepsi de hayatlarında en az bir defa çaldıkları için bize kızamazlar. çocukluğun masum bir suçudur ufak tefek hırsızlıklar, ama iş yetişkinliğe gelince en büyük suç oluverir çalmak. oysa çalmak bir içgüdüdür ve biz bu içgüdümüzü bastırabilmek için roman kahramanı olan hırsızlara yönlendiririz sevgimizi. bunun en güzel örneğini az önce siz verdiniz."
"Nasıl?"
"Bernie Rhodenbar örneğiyle. ve size en sevdiğiniz roman türünü sorsam, polisiye dersiniz. siz inkar etmeye kalkışsanız da raflarınızdan anlaşılıyor zaten. nitekim dünyanın en güçlü kalemleri bile polisiyeyi okuyor. onlar polisiyeyle hayal güçlerini besliyorlar. geri kalanlar, yani okuyucular kendi yapamadıklarını kitaplarda buluyorlar. yani öldürmek içgüdüsünün yansımasını. polisiye bu yüzden bu kadar çok sevilen bir tür, insanlığın karanlık tarafı olduğu için.
Sayfa 13 - KDYKitabı okudu
Maşüş
"Üniversiteye başlayana kadar girdiğim evlerden en az altı yüz kitap çaldım. Üniversitenin ilk senesinde de arkadaşlarımdan ve okul kütüphanesinden yüze yakın kitap çaldım. Tabii bu arada çaldığım her kitabı okuyordum..."
Sayfa 19 - KDYKitabı okudu
Maşüş
"Yaz tatiliydi. Üniversitenin ikinci sınıfındaydım ve babam belediye başkanlığı için varını yoğunu ortaya dökmüştü. Benim çok umrumda değildi babamın kar amaçlı girişimleri. [...] Doyumsuz bir rantçı olduğu için belediye başkanı olmak istiyordu..."
Sayfa 19Kitabı okudu
Umut Adlı Şiir
Bu sefer de şaşırma sırası ondaydı. başta ne dediğimi anlamadı. Yüzüme boş boş baktı, sonra, "Nasıl ya!" diye çığlık attı. ve tam on bir yıl önce olması gereken oldu. onun ılık ve nemli dudaklarının muazzam tadıyla tanıştım. onu daha önce öpememiş olmak, dünyanın en lezzetli meyvesine sahip olup yıllarca onu yemeden izlemekle yetinmeye benziyordu. şimdi Âdem'le Havva'nın o meyveyi niçin yediklerini anlayabiliyordum. Herhalde sorsalar, doğrudan o meyveyi tarif ederdim.
Sayfa 155 - KDYKitabı okudu
Umut Adlı Şiir Öyküsünden
Üç yıl önce bu topraklara atandığımda ve gelip hiçliğin ortasındaki bu toprakları gördüğümde öleceğim sanmıştım. alışık olduğum o büyük şehir yaşamından sonra bu küçücük köye gelmem beni alt üst etmişti. üniversiteden mezun olduktan tam altı yıl sonra atanınca ne yazık ki şımarıklık yapıp, "Ben gitmiyorum oraya arkadaş!" diyemezdim, demedim de. Ama buraya geldiğimde gördüklerim, daha doğrusu göremediklerim bende büyük bir yıkıma neden oldu.
Doğu'nun sıradan bir köyüydü burası, evet, çok büyük umutlarla gelmemiştim, doğru. Sinema, tiyatro ya da belediye binası olmasını beklemiyordum ama öğretmen olarak atandığım bu köyde yılın neredeyse dokuz ayı boyunca elektrik yoktu. Ve b u dokuz ay da benim burada bulunduğum on ayın içindeydi. Anlayamadığım noktaysa, yılın büyük çoğunluğu boyunca elektriğin olmadığı bu köye (Bu köyde kar dışında neredeyse hiçbir şey yoktu.) elektronik sistemle nasıl atandığımdı!
Sayfa 139 - KDYKitabı okudu