Eugenio Montale Sözleri ve Alıntıları
Eugenio Montale sözleri ve alıntılarını, Eugenio Montale kitap alıntılarını, Eugenio Montale en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Yine de
bir şeyler olmuş olmalı sonuçta, belki bir hiç
her şey olan.
Sayfa 37 - İmge KitabeviKitabı okudu
Gözyaşlarını anımsamak (benimki iki katıydı)
bastırmaya yetmiyor patlayan kahkahalarını.
Sayfa 19 - İmge KitabeviKitabı okudu
Yaşamı parçalanmış seviyordun,
iplikleri atmış katlanılmaz
örgüsünün.
Sayfa 36 - İmge KitabeviKitabı okudu
Böyleydin: uçurumun kıyısında bile
tatlılık ve dehşet aynı müzikte.
Sayfa 28 - İmge KitabeviKitabı okudu
"Ya Paradiso? Bir cennet var mı?"
"Var sanırım, bayan, ama tatlı şarabı
kimse istemiyor artık."
Sayfa 32 - İmge KitabeviKitabı okudu
güvenilmeyen, gecenin karanlığı,
bir şimşek, bir gökgürültüsü ve sonra
ne fırtına, ne bir şey. Sen de
bu kadar çabuk mu gitmiştin ne,
konuşmadan bile? Ama, gülünç değil mi
hâlâ dudakların olduğunu düşünmek.
Sayfa 10 - İmge KitabeviKitabı okudu
Hiçbir şey yok gibiydi önem verdiğin,
ama vardı bir şey, vardı ben anlamasam da
ve işte bu, seni ilgilendiriyordu.
Sayfa 25 - İmge KitabeviKitabı okudu
Şarap sunucu bardağına bir parça Inferno
koyuyordu. Sense, dehşet içinde: "İçmek
zorunda mıyım?
Yetmiyor mu burda ağır ateşte yanıyor olmam?"
Sayfa 30 - İmge KitabeviKitabı okudu
Bir ıslık çalışmıştık öbür dünya için
bir işaret, tanımak için birbirimizi.
Çalmayı deniyorum umarak
çoktan ölmüşüz hepimiz de farkında değilmişiz.
Sayfa 12 - İmge KitabeviKitabı okudu
Kendine acımak, sonsuz keder ve bunaltısı
şu dünyaya tapanın ve umanın ve umudu kesenin
bir başka... (Kim cesaret edebilir ki bir başka
dünyadan demeye?)
........................................
"Garip acıma..."
Sayfa 15 - İmge KitabeviKitabı okudu
Uzakta bir takside gizlenerek
izlemek zorundaydım cenaze törenini
kurtulmak için gözyaşlarından ve sıkıntıdan.
Yaşama da önem vermiyordun,
şişinmelerine, açgözlülüklerine de yaşamın,
evrensel kangrenlere ne de
kurda dönüştüren insanı.
Sayfa 25 - İmge KitabeviKitabı okudu
Yaşamı parçalanmış seviyordun,
iplikleri atmış katlanılmaz
örgüsünün.
Sayfa 36 - İmge KitabeviKitabı okudu
ve bilmiyorsun. Sen osun, kendin sanıyorsun
kendini.
Tutabilseydi beni yaşamın
eşikte- bir yüz verirdim sana,
bir görünüş bulurdum sana. Ama değil,
Ne tükenmeyi biliyorum ne dirilmeyi: