Gerçek aşk, kalbin, bedenin ve zihnin aynı anda aynı anda aynı şiddette vurulmasıydı.Bu üç yerden aynı anda vuruluş, insanın var oluşunun aşkla yaşadığı en gerçek ve en bütün buluşmaydı.
İnsan, başlayıp sonlandırdığı her ilişki çıkışında gelişiyor, evriliyor ve yaşadığı deneyimleri artırıp olgunlaştıkça hayata ve ilişkilere dair bakışı da değişiyordu.
Aldatılmak olasılık dahilindeyse, asil bir yalnızlık her zaman yeğdi. Ve aldatılmak daima olasılık dahilindeydi! Çaresi ilişkisizlikti. İlişki yoksa ihanet de yoktu!