On iki öykünün neredeyse her biri yalnızlık,ölüm,ölümlerin ardında kalanlar ve zaman üzerine kurulu. Yan yana olsalar da yalnız olanlar,kendi sesleriyle,boşlukla konuşacak denli yalnız olanlar... Yalnızlık neleri doğurur? İşte her bir öykü bu noktada farklılaşıyor.Yalnızlığın doğurdukları yazarın kalemiyle içi kavura kavura aktarılıyor. Kitabın ilk öyküsü olan Annemin Gelincik Tarlası, büyük bir acıdan doğan “elveda”nın ardındaki yalnızlığı aktarır. Zaman Meselesi bir ailenin içindeki yalnız kalan bireyi biraz tebessüm ettirerek biraz da buruk bir tat bırakarak anlatıyor,hem de Araf’taki bir yalnızlığı.Öyküde biraz da kendi içinde hapsolmak bulunuyor.Bugün öyküsü, durmuş bir saat ile zamana ve ölüme bakış açısıyla kitapta beni çok etkileyen öykülerden biri oldu. Bazen ne için acı çekildiğinin ismi konulmaz bazen de gerçekten beklenilen şey yerine başka bir şey yerleştirilir de onun için ağlanılır.Aslında insan neye ağladığını bilir.Beklenen öyküsünde olduğu gibi. Savaşların sadece kaybedeni olur;Bol Teyel kitap içindeki en ayrıcalıklı öykülerden. Oyunbozan sonu ile ters köşe yapan bir öykü.Çerçeve hayatın birdenbire değişebileceğini vurgularken Balkon öyküsü yalnızlığın bambaşka halini yansıtıyor.Ayrıca çabuk ölmek isteyenlerin aslında etrafındaki her şeyi öldürdüklerini de anlatıyor. Evin Zor Hali öyküsünü boğazımda bir yumru ile okudum. Genel olarak kendine has anlatımı olan öykülerin bazılarından bahsettim. Her biri beni ayrı ayrı çok etkiledi.

Annemin Gelincik TarlasıEvşen Yıldız · Vacilando Kitap · 014 okunma