Yola çıkamadım Allah'ım
Yol çağırmadı
Kimseler duymadı üstelik
Kapı önlerine bıraktığım sesimi
Reddedildi çığlığım
İçeri alınmadım
Eşiği oldu kendimin.
Yollar evim olmadı
Yol yaptıysam da evimi
Duvarlara çarptım
Her gün bir parça yara
Bir parça ateş buldum gövdemde
Sessizliği saramazdım
Adını sürdüm dilime.
Hangi yola çarpıyor adım
Nerede seslendiğim o iz
Çok geçtim bu yaşımda
Çarşılardan, kapı önlerinden, uçurumlardan
Kalbimi güneşli günlere aralarında
Yapmacık değildi gülüşüm
Bir bakışa sığıyordu resimler
Üstelik aynı öğündü
Sevinç ve keder.