Fikret Dağlı İletileri
Fikret Dağlı iletilerini, Fikret Dağlı okur görüşlerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Hissizliğin pençesindeyim. Ne geri dönecek ne ileri gidecek adımlarım umrumda ne de durmak. Ne anlatacak kadar derdim var ne de mutlu olacak kadar nedenim. Sırlar da kalsın gizliliğinde, ayyuka çıkanlar da birilerinde. Yalnızlığı dert edecek kadar hevesli bir melankolikte değilim artık. Ve ağlayacak kadar dolu. Anlamsız bile diyecek değilim ne ise o yaşanana. Umurumda değil diyecek kadar bile düşünmüyorum insanları. Uykusuz bir gecenin sabahında ki yorgunluk var sadece üstümde. Bir baş ağrısı şakaklarıma saldıran. Bu kadar basit işte hayat. Bir baş ağrısı kadar olağan.
Fikret Dağlı
Ben de isterdim mutlu olmayı, inanırken umutlara. Kaybettim içimdekileri. Nerede düşürdüm bilmiyorum dolaşırken âlemi. Toprağa bulanmış pencereler izin verseydi eğer, ben de kucaklamak isterdim güneşi. Yok yok suçlamayın beni, yapmayın bunu bana, ben de özlemişken gülmelerimi. Akıl duvarıma ne asarsam asayım güzel durmuyor artık. Yoruldum vesselam, ne yaptıysam ne yapacaksam hepsinden yoruldum. Mahkemelerim depremlerin altında kaldı. Ne ben ne hayat ne de bir insan kaldı yargılanan. Bir iki çocuk kaldı büyüyecek ve ben onları bekliyorum. Onlarda erkenden küsmesin diye gülüyorum bana sarılırken saçlarına. Yaşanıyormuş öğrendim artık. Yaşanıyor hissetmeden...
Fikret Dağlı
Uzun uzun baktığım penceremin siyah perdelerini kapattım artık. Güneş ister doğsun ister saklansın bir bulutun ardına. Kuşları izlemek istemiyorum artık. Nereye konarsa konsun kırlangıçlar. Bu defa başka bir kördüğümdeyim. Çözesimde yok. Çürüyor tüm duygularım. Solumuyorum artık. Korkmuyorum artık karanlıktan. Alıştı gözlerim görüyorum tüm yalın karanlığı. Bir çift sözüm kaldı söylemem belki ama yazarım açlık kitabının arkasındaki boş sayfaya. Uyandım artık. Umut güneşte saklanmış, kuşlarla konmuş evime. Düğümleri çözdürür sandırmış. Karanlıkmış her umudun mayası. Yazdım bunları açlık kitabının arkasındaki boş sayfaya.
Fikret Dağlı