Yetişkinler önceki gece çılgınca kartopu oynamanın huzurunu yaşıyorlardı. Bu sabah birbirlerine daha içten "günaydın" demişler, göz göze gelmekten daha az kaçınmışlardı.
"Daha sonra": Bu iki sözcük bir köprüydü, düşünmek ve unutmak arasında. Işte böyle unutulmuş binlerce fikir bir araya geliyor ve koyu bir gölge oluşturmaya başlıyordu.