Ey güzel yüzlü sevgilim, bir kez dönüp baksaydın bakışlarının kadehinden zehir içirdin diyecektim. Bakmadan bilmeden zehirledin. Yokluğuna katlanamam sanıyordum, varlığın daha da yakıyor...
Hiçbir su çıktığı kaynağa doğru akmazdı. Hiçbir yaprak düştüğü dalda yeniden açmazdı. İnsan... insan neden hep geçmişine ve damarlarında akan kanın kaynağı olan atalarının izini sürmeye meraklıydı?
“Heybesinde ağır kitaplar taşırdı bir zamanlar. Sanki asırlardır kaybetmiş gibi özlüyordu gözlerini. Bir daha kalemlerin yazdığı hiçbir şeyi okuyamayacak olmanın acısı çöktü yüreğine. Bir daha heybesinde kitap taşıyamayacaktı.”
“Hiçbir su çıktığı kaynağa doğru akmazdı. Hiçbir yaprak düştüğü dalda yeniden açmazdı. İnsan... İnsan neden hep geçmişine ve damarlarında akan kanın kaynağı olan atalarının izini sürmeye meraklıydı?”