Hakan Nesserden okuduğum ilk kitap. Belli ki yazar bu tarz kitap konularında baya deneyimli ve başarılı.
Kitap bir polisiye cinayet kitabı. Değişik bir tarzı var. Kitabın ortalarında ne kadar kafam karışsa da sonlara doğru tüm düğümler çözüldü.
Kitaptaki yer isimleri çok ilginç ve bu isimler akıcılığa ket vuruyor. İnsanların geçişlerinden gelen kin duygusunun nelere yol açtığının mesajı da veeilmekte eserde.
Böyle suç polisiye ormanlarında genelde okurun dikkati canlı tutulsa da yazarın tarzı ve tekniği daha farklı. Çünkü mektuplarla ilerleyen bir çözüm ağı mevcut.
Seri kitaplarıyla meşhur bu yazarın başarısı da galiba suç oranının en az olduğu bir ülkenin yazarı olması.
Elem ve keder, diye düşündü, ‘bunlardan kaçamayız. Yapabileceğimiz biricik şey onları kucaklayıp tersine çevirmektir. Denildiği gibi, sarmalamaktır. Sanatla, yazmak çizmek ya da hangisi elimizden geliyorsa onunla... Acıyla ancak bu şekilde baş edebiliriz.’
Reinhart kararlı bir ses tonuyla, “ İnsan bulmadan neyi aradığını bilemez,” derken piposunun dumanını kadının yüzüne doğru üfledi. “Sadece şimdi ve burada değil Sayın Bayan Polis Müfettişi, birçok bağlamda bu kural geçerlidir!”