Harun Özen Sözleri ve Alıntıları
Harun Özen sözleri ve alıntılarını, Harun Özen kitap alıntılarını, Harun Özen en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Kaç kez ölür insan? Bu uğursuz, samimiyetsiz, acıtmaya meyilli dünyaya kaç kez yeniden doğar?
Kaybetmeye küçük yaşta başlayınca insan, önüne çıkan tüm iyi şeylere temkinli, tedirgin yaklaşmak zorunda kalıyor.
Her ölüm arkasında yığınla keşke, kucak dolusu acı ve pişmanlık bırakıyordu. Giden kurtuluyor, bu arsız dünyanın çilelerinden sıyrılıyor, arkada kalanlar heybelerine bir acı daha ekleyerek yürüyorlardı kendi sonlarına doğru.
“Hayat tezatlar ve imtihanlarla dolu karanlık bir çukurdan ibaretti.”
Kabullenişlerin en büyüğü değil midir zaten aşk. Yenilişin, yanılışın, teslimiyetin..
Yoklukları ne derin yaraydı öyle. Aradan yıllar geçmesine rağmen asla kabuk bağlamayan, ilk andaki acısıyla sürekli sızlayan ve kanayan bir yara..
“Umut fakirin ekmeğiydi.”
Umudumu yitirirsem daha az acır mıydı içim? Ya sadece ekmek değil ,aynı zamanda havaysa, suysa umut? Aniden bıraktığımda umut nöbetleri geçirir miydim? Ah ,umutsuzluk özlemi...Bize göre değildi.Umuttan başka tutunacak dalı olmayanların elinden onu da alırsanız düşmezler miydi karanlık ve dipsiz uçurumlardan boşluğa? Düşerlerdi elbette..
"En büyük, kaçışı kurtuluşu imkansız zindanımız değil midir sırlarının? Gün yüzüne çıkarmadan saklayabildiğimiz kadar masumuz hepimiz"
Dünyaya ait en büyük yanılgılaramızdan biri de sadece bize ait olduğunu sanmamız değil midir ?
"Anlama zahmetine katlanmak ağır geldi gündelik yaşamlarının sıkıcı, monoton rutinine. Oysa bir kerecik dinleyebilselerdi, ne kadar renkli hayallerim olduğunu, hayata ne kadar büyük pencerelerden baktığımı görebilirlerdi."
Acı da olsa, yükü taşınamayacak boyutta ağır da olsa insan bildiğini hazmedebiliyor, bir şekilde altından kalkabiliyordu ama bilinmezler çekilen ızdırabın dehşetini ona, belki yüze katlıyordu. Hele şüphe de girerse işin içine, antik bir zehirli sarmaşık kaplayıveriyordu insan ruhunun karanlık dehlizlerini..
İnsan annesini kaybettiğinde ölüyordu çocukluğu. Babasını kaybettiğinde ise hem kahramanını kaybediyor, hem de yeryüzünde sorgusuz sualsiz kendisine kol kanat gerecek en büyük insanı kaybetmenin verdiği derin boşlukta yitip gidiyordu.
Bilin isterim.bazılarına hiç uğramaz adına şans dediğiniz bilinmez.,.Kader diye bir şey varsa, bazılarınınki yazılırken tükenmiştir mürekkep ya da aceleyle karalanmıştır yazanlar tarafından.Bahtsız kaderidir,okunmuştur,uygun görülmüştür...
Süreyya
Servi ağaçlarının gölgesinde erken solmuş bir bahar yatar...
Üşür yalnızlığın ve karanlığın koynunda parmakları.
Rengi solmuş, eski bir fotoğraftır ondan geriye kalan ve
Eski fotoğraf kadar hüzünlü bir mektubun kanatan satırları.
Yarını olmayan bir dünyada şimdi o...
Yarına küsmüş bir yarım akıllıyı bırakarak arkasında,
Annesinin şefkat dolu kollarında çırpınır özlem yüklü kanatları..