Hraç Norşen Gönderileri
Hraç Norşen kitaplarını, Hraç Norşen sözleri ve alıntılarını, Hraç Norşen yazarlarını, Hraç Norşen yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.ulu hakan , cenneti mekan falan fistan ..
Bugün Osmanlı dediğimiz bütün içinde Müslümanı neyse, Ermenisi, Hıristiyanı da odur. Ayrılık Abdülhamit devrindeydi.
Sayfa 50 - Aras Yayıncılık 2. Baskı 2011Kitabı okudu
Bazen sadece okumak gelir elden .. Bakakalmaktan başka ..
Varsenik daha altı aylıktı. Onu terk edeceğimi anladığı için mi bu kadar ağlıyordu? Bir ağacın dibine, topraktan dışarı fırlamış iki kökün arasındaki boşluğa bıraktım onu. Tanrım, bu günahı hangi kefaret affettirir? Bir türlü uzaklaşamadım yanından. Bir el yüreğimi buruyor, buruyordu. Ne yaptığımı bilmez halde, birkaç adım uzaklaşmıştım ki içimden bir şeylerin koptuğunu hissettim, geri koşup güzel kızımı, minik bebeğimi almak istedim. O canavar jandarma ...
Sayfa 247 - Aras Yayıncılık 2. Baskı 2011Kitabı okudu
Kolay mı masa başına oturup dünya tatlısı bebeğimi ormanda, ağaç altına bıraktığımı yazmak, ağlaması hala kulaklarımda ... "
Sayfa 242 - Aras Yayıncılık 2. Baskı 2011Kitabı okudu
Bir Ermenin ağzından yaşadıkları..
Hayatımın on senesi Anadolu'nun ücra bir köyünde geçti. İnsanları nasıl evlerinden, işlerinden ettiklerini, kiliselerin taşlarını nasıl söktüklerini gözlerimle gördüm. Köyümüzden çıktığımız gün yaşadıklarımız, o figanlar, ağlayışlar, çırpınmalar gitmedi, silinmedi kulaklarımdan, gözlerimin önünden. Kadınlara neler yaptıklarını gözlerimle gördüm. Genç, yaşlı demeden, insanları kurşunlamaları, kör kuyulara, Fırat'ın sularına atmalar ... Bunları gördük, bunları işittik.
Sayfa 236 - Aras Yayıncılık 2. Baskı 2011Kitabı okudu
2 satır , 50 ton çeken alıntılar ..
"Hayatta ilk defa dileniyorum. Kimi kovuyor, kimi azarlıyor, kimisi de Allah rızası için bir avuç buğday veriyor. Çok gücüme gidiyor, çok."
Sayfa 215 - Aras Yayıncılık 2. Baskı 2011Kitabı okudu
Sanki cennetten bir köşe ..
O yıl şubat çok sert geçti. Kar deve boyunu aşacak hale geldi. İnsanlar evlerine kapandı. Sokağa çıkmak, yürümek mümkün değildi.
Sayfa 210 - Aras Yayıncılık 2. Baskı 2011Kitabı okudu
Kirli , nasırlı eller temiz kazancın simgesidir ..
Sağ elinin başparmağı çekicin sapı ile örsün üzerine takılı keskinin arasına sıkışıp kan içinde kalınca sonsuz acı duymuş, Ağavni 'nin, "Oğlum, demircilikte yaran da yanığın da hiç eksik olmaz" sözlerini hatırlamış, ama mesleğine olan sevgisinde zerre azalma olmamıştı.
Sayfa 174 - Aras Yayıncılık 2. Baskı 2011Kitabı okudu
Ağavni ise hayal kmklığı ve öfkeyle kendini yiyip bitiriyordu
"Dört ay geçti. Bir mektup bile yazmadı. Hani beni seviyordu , hani gözlerime vurulmuş, hani bana aşık olmuştu
. Nalet yüzüne! Onu bir daha görürsem yüzüne bile bakmayacağım. Canı cehenneme, ne de yalancıymış!"
Sayfa 28 - Aras yayınları 2011Kitabı okudu
Bu hayatta iki şeyin rengi aynı mutluğun & acının, dünya döndükçe varolan yaşamın bır parçası ıolan, birbirinden farklı olan zorluk, acı zulum hep varol maya devam edecek gıbı.. 
Çileli Ağavni
Çileli acı dolu bir yasamın torunun hissettiklerinden bıze yansıyan o acıyı okuyalım., dili duru acık net acıyı hissettirecek kadar net . Kaleminden
Bu kitabı lisedeyken bir seyyar satıcıdan almıştım. Okuldan çıkarken zabıta satıcıya "Bak zaten kimse almıyor, kaldır tezgahı." dediği an koşup gittim aldım. Aldığım için hiç bu kadar mutlu olduğum bir kitap olmadı şimdiye kadar.
Okurken bu kadar çok etkilendiğim nadir sayıda kitap olmuştur. Çileli Ağavni de onlardan biri. Ailemin büyüklerinin geçmişlerinde yaşadıkları ile Ağavni'nin yaşadıkları çok benzer olduğu içindir belki. Neden kitabı okuduktan yıllar sonra bunu yazıyorum şu an pek fikrim yok. Bana kendimi okuduğum anda değilde kitabın geçtiği zamanda hissettiriyor bu kitap. O kederi, çaresizliği, korkuyu derinden hissediyorum her seferinde. Sadece bunu paylaşmak istedim başkalarıyla.
Bulunması biraz zor bir kitap ama bulursanız kesinlikle alın ve okuyun.
Çileli Ağavni 
Hraç Norşen
...Baron Ohannes'in sustuğu yerde Ağavni başladı, iki eski dost gibi dertleşiyorlardı. "Baron Ohannes, İstanbul'a geldiğim henüz 3-4 ay oldu. Hayatımın on senesi Anadolu'nun ücra bir köyünde geçti. İnsanları nasıl evlerinden, işlerinden ettiklerini, kiliselerin taşlarını nasıl söktüklerini gözlerimle gördüm. Köyümüzden çıktığımız gün yaşadıklarımız, o figanlar, ağlayışlar, çırpınmalar gitmedi, silinmedi kulaklarımdan, gözlerimin önünden. Kadınlara neler yaptıklarını gözlerimle gördüm. Genç, yaşlı demeden insanları kurşunlamaları, kör kuyulara, Fırat'ın sularına atmalar ....
Sayfa 237 - Aras YayıncılıkKitabı okudu