Günümüzde insanlar yalnızca Allah’a mahsus olan ululuk, şanı yüce olma ve övülme ayrıcalığını, adeta onun elinden almış ve onun yerine geçmiş gibidir. Bunun arkasında yatmakta olan ve insanları küçük tanrıcıklar haline getiren güç, özellikle kibirdir. Bütün dinler tarafından kovulan, dolayısıyla da şeytanın en çok sevdiği günahtır kibir. Günümüzde ise kibir, narsizm kavramı ile tanınır ve bilinir olmuş, büyüklenmeci ve kendine hayran kendilikler alabildiğince yaygın hale gelmiştir. Neredeyse bütün ana babalar ve öğretmenler özgüvenli çocuk yetiştirme adına çocuklara siz aslında mükemmelsiniz mesajını empoze ediyor. Mükemmel olduklarına göre çaba sarf etmeden başarıyı, güzellik ve eşsizliği hak etmiş olmaları gerekir. Bu nedenle çevremizde kibir, kendine hayranlık, gösterişçilik, başkalarına hava atma, büyüklenme ve minnetsizlik kol geziyor. Tevazu ise günümüz insanının gözünde bir değer olma vasfını çoktan kaybetti, aptallık ve zavallılıkla eşdeğer hale geldi. Çoğu zaman özgüven maskesi altında gelişen kibir, kendini beğenme, kendini mutlak ve üstün görme gibi tutum ve eğilimler alçak gönüllülük erdemine sahip kişilerin ortalıktan çekilmesine yol açıyor ve meydan arz üzerinde kibirle yürüyen yarı tanrıcıklara kalıyor.
İbrahim Gürses hocaya göre kişilik, bir bireyi bütünüyle insan kılan her bir şeydir. Bizi insan kılan her şeydir. Daha kısaltması ise bize ait olan nispeten kalıcı ve bir oranda değişen bir şeydir.