Öz kendini yaksa da, dostun yoluna nara,
Dost, dost mudur bilinir, ancak düşünce dara,
Dost bilinen soysuzun, öze açtığı yara,
Lokman Hekim de olsa, mümkünsüz sarılmıyor.
Güvendim, su bekledim, sussuz kaldı bağlarım,
Gün geldi, karla doldu, güvendiğim dağlarım,
Namert dost olmaz olsun, mert düşmanı yeğlerim,
Yen içinde her kırık, ortaya serilmiyor..