Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.38
Ingmar Bergman
En Eski Ingmar Bergman Yorumları ve İncelemeleri
En Eski Ingmar Bergman sözleri ve alıntılarını, en eski Ingmar Bergman kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
320 syf.
8/10 puan verdi
Bergman hayatı,sinema ve tiyatro üzerine birikimini sunuyor kitapta..çok keyifli anılarıyla birlikte.
Bergman’ın sinemaya, tiyatroya, dönemin siyasi atmosferine, kadın erkek ilişkilerine dair düşüncelerini içeren güzel bir otobiyografi kitabı. Ancak otobiyografi kitabı olduğu unutulmamalı düşünceler didaktik biçimde işlenmiyor bergman ne yaşadı Ve hissettiyse onu aktarıyor. Ünlü bir yönetmen ama sinemaya dair daha teorik şeyler istiyorsanız röportajlarını tavsiye ederim bu kitabı değil. Akıcı bir kitaptı Bergman’ı tanımak filmlerini daha iyi anlamayı sağlıyor
99 syf.
·
Puan vermedi
Yedinci Mühür filminde 14. yüzyıl ortalarında Antonius Block ve silahtarı Jöns Kutsal topraklarda Haçlılar adına uzun yıllar savaştıktan sonra vatanları olan İsveç’e geri dönerler.Ancak İsveç’te veba salgını vardır artık şehirde ölüm kol gezmektedir. Ölüm beklenmedik bir anda Antonius Block’un karşısına çıkıp Blockun canını almak ister. Fakat
Büyük Yönetmen Ingmar Bergman Hakkında Okunması Gereken Kitap
Ingmar Bergman ile yapılmış röportajlardan ve söyleşilerden oluşan harika bir kitap. Sinema, yönetmenler, tiyatro, yaşam, din gibi birçok konu hakkında düşünceleri yer alıyor. Biraz da biyografik bir kitap çocukluğu, aile hayatı, evlilikleri, çocukları ile olan ilişkileri, takıntıları, ülkesine olan sevgisi gibi birçok konuda samimi açıklamaları var. Bu kitabı okuyunca daha yakın hissediyorsunuz kendinizi yönetmene,tüm ruh hallerini hissedebiliyorsunuz, kendini hiç saklama ve yalan söyleme gereği duymadan içtenlikle cevaplıyor bütün soruları. Yaşadığı zorluklara ve yıllara rağmen geçmişi ve çocukluğuna ait anılarını unutmamış ve bu da eserlerini yaparken ona büyük katkı sağlamış. Okuyunca hayranlığınız daha da katlanıyor, çocuksu masumluğu ve tüm samimiyetiyle kendini anlattığı bu kitap kesinlikle Ingmar Bergman hayranları tarafından okunması gerekiyor.
Ingmar Bergman'dan Harika Bir Otobiyografi Kitabı
Ingmar Bergman'ın çok iyi bir otobiyografi kitabı. Yönetmen çok küçük bir yaştan itibaren neredeyse tüm dönemlerini anılarıyla paylaşmış bizlerle. Aile ilişkileri, din ve inanç ile ilgili düşüncelerinin ilk ne zaman başladığı, arkadaşlıkları, sinemaya duyduğu ilginin ilk kez ne zaman başladığı, ilkleri, evlilikleri ve yaşadığı problemleri içtenlikle anlatmış. Özellikle anne ve babasıyla olan ilişkileri çok samimi ve duygusaldı.
Tiyatro yönetmenliğine ilk başladığı zamanlar,yaşadığı sorunlar, hayal kırıklıkları, başarıları ve tüm bunları tarafsız anlatması biraz daha hayran olmamıza neden oluyor Bergman'a. Kitap başından sonuna kadar ilgi uyandırıcı ve bitmesini istemeyeceğiniz türden. Okudukça merak ettiğiniz konular oluyor ve birkaç sayfa sonra sanki sizi cevaplar gibi o konu hakkında anılarını ya da düşüncelerini anlatıyor. Ingmar Bergman hayranları tarafından okunması gereken etkileyici bir kitap.
Bergman'ın filmlerini incelediğimizde 1961- 1963 yılları arasındaki filmlerin önemini görmekteyiz. Çünkü artık olgunluk çağında bir sinemacıdır. Bu yıllarda çekmiş olduğu üç filmle, kendi deyimiyle bir "Trilogie- Üçlü" meydana getirmiştir. Bergman, bu üç filmde aynı temayı işlemiştir, "belirsiz gerçeği bulmak". Aynadaki Gibi filmi bu üçlünün ilkidir. Filmde ruh hastası kadının tanrıyı örümcek olarak görmesi, başka bir karakterin dünyasında tanrının olmadığını söylemesi ve onun tek gerçeğinin babasının olması gibi sahneler, umudun bir nebze de olsa varlığını gösterir. Ancak üçüncü film olan Sessizlik'te tanrı artık susmuştur. İnsanın tanrıya en çok ihtiyaç duyduğu anlarda tanrı yoktur. Burada tanrının yerini aşk ve sevgi almıştır. Çünkü Bergman'a göre aşkın kendisi tanrıdır. Üçlemenin son filmi olan Sessizlik, oda filmleri türünün ve hatta çağdaş sinemanın en güçlü yapıtlarındandır. Tezer Özlü ve Fadıl Taylan çevirisiyle Bilgi Yayınevi'nden çıkan kitapta birinci ve üçüncü filmler yer almaktadır. Metin, filmdeki sahnelerden alınan fotoğraflarla desteklenip daha keyifli olmuş. Sinemaseverler mutlaka okumalı.
Bergman'ın Tanrı-insan ilişkisini sorguladığı 1957 yapımı filminin senaryo hali dilimize 1966 yılında Turan Oflazoğlu tarafından çevrilmiştir. Bergman, "filmciyim ben, yazar değil." diyerek kitaba pek önem vermemiş ve filmleriyle anılmak istemiş. Yedinci Mühür'de; hayat ve ölüm, tanrı ve insan, din ve inanç kavramları sorgulanıyor. Ayrıca Bergman'ın iç dünyasını en iyi yansıtan filmlerindendir. Vebanın her yanı sardığı dönemde, bir şövalyenin Ölüm ile karşılaşıp Ölüm'ü satranç oynamaya davet etmesiyle başlıyor kitap. Şövalye yenileceğinin bilincinde ancak; Ölüm'ü biraz olsun oyalayıp zaman kazanıyor ve bu sırada hayatın anlamını ve anlamsızlığını düşünüyor, tanrının varlığını sorguluyor ve kafasındaki sorulara cevap arıyor. Tek kelimeyle muhteşem bir eser. Herkese tavsiye ederim.
320 syf.
·
Puan vermedi
·
Beğendi
Hem sanatsal hem de teknik açıdan en iyi sinematograflardan olan Bergman'ın, insan yüzünden ruhuna olan yolculuğunu anlatan filmlerine ve kendisine dair söyleşilerden oluşan magazinsel bilgilerden uzak, çoğunlukla röportajlardan oluşan bir kitap.
Bergman, psikoloji filmleri çekmek için doğmuş bir sanatçı. Filmlerini anlamak zordur, çoğu kişi
Kendisini almaya gelen ölümü satranç maçına ikna eden bir şövalye ve onun tanrıya dair sorgulamaları ... Ortaçağın karanlığı , vebanın bir kızın şeytanla ilişkisine bağlanması , kısacası insanın inanlarının gülünçlüğüne dair hiç de gülünç olmayan bir analiz . (Şimdi de öyle değil mi ? Hastalıklar , depremler cinsel seçimlere, ilişkilere bağlanmıyor mu ? )Ölümün zamanı gelince şövalye ve arkadaşlarını sonsuz topraklara götürmek üzere dansa daveti ...Filmin afişinde yer alıyor bu görüntü . Diyaloglar müthiş . Yıllar önce İngmar Bergman’ı bilmezden önce izledim filmini , bildikten sonra da kitabını okumak istedim . Mutlaka izlemenizi öneririm elbette okumanızı da...
Ingmar Bergman'ın kendini eleştirmekten çekinmediği ve özellikle çocukluk ve sinema hayatı üzerine yazmış olduğu otobiyografik kitaptır. Her sinemacı okumalı diyebileceğim bir kitap değil ancak Bergman filmlerine tutkunsanız okumanızı öneririm. Öyle ki, kitapta okurlara yaşadığı olaylar üzerine hissettikleri, hangi durumdan nasıl etkilendiği, ne tür bir tutum gösterdiği gibi konuları betimleyici bir şekilde anlatırken bu yaşanmışlıklarını filmlerine nasıl aktardığı ve hangilerini filmlerinde kullanmaya değer gördüğü gibi birçok kavramı betimliyor. Özellikle çocukluğunda kendi çocukluğumla köprüler kurduğum birçok nokta oldu ve bu sebeple kendimi artık daha da yakın gördüğüm bir yönetmen haline geldi. Meraklısına keyifli okumalar dilerim...
Ben bilgi istiyorum inanç değil. varsayımlar değil sadece bilgi. Tanrıdan elini bana doğru uzatmasını, yüzünü göstermesini ve konuşmasını istiyorum. Ama o hala sessiz. Geceleri onun için hep ağlıyorum. Fakat kimse yokmuş gibi görünüyor.
-Belki gerçekten yoktur.
Uzun zamandır okuyup da en etkilendiğim kitap ve film kombini. Bir kaç sene önce gördüğüm ölümle satranç oynayan adam diye duyduğum hikayeyi uzun bir dönem sonra izleme fırsatı buldum. İzlediğim şeyleri okumayı da sevdiğim için hemen PDF sini aradım internetten. Din ve tanrı ile harmanlanmış hikayede kara veba dönemi ve varoluşçu edebiyatın hissini daha ilk sahnede alıyorsunuz. İnsanın kendi değerini kaybettiği ölümün her yerde olduğu film her yönden okunmaya çok açık özellikle ressam ve ölümle yapılan konuşmalar dönem duygusunu çok derinden hissettiriyor. Uzun zamandır okuduğum izlediğim en iyi eserlerden oldu. Kesinlikle okuyun...
Tanım gereği gördüğümüz insanları analiz etmemiz gerektiğinde; yüzlerinin, karakterleriyle örtüştüğünü ve üstüne bunu yapmamıza olanak sağlayan şeyin “insan sarrafı” olmamızdan kaynaklandığını söyleriz.
27 yıldır yaşıyorum ve sanıyorum ki ben de bir insan sarrafıyım fakat insanların yüz çizgilerinden kişiliğini değil; kaz ayaklarının çıkmasından yaşlılığını çözebiliyorum henüz :)
Sosyal çevrede gördüğümüz hatların; ekran karşısına yansıması da insanın yaşanmışlığıyla değil oyunculuğuyla alakalı bu noktada. Bundandır ki hüznü paylaşan detaylar daha ilgili gelir insana.
İnsan her şeyden mutlu olabiliyorken, ekran karşısında hüznü hisseden; onu kendi hayatında yer etmesiyle şekillendirmeyi hedefler her zaman. Bu olası durum da ekranda olan her şey; insanı, mutlulukla değil hüzün ile birleşmesini hedefler.
Ve yine bundandır ki, herkesin güldüğü şey ile kısmi değişkenlik gösteren hüzün sahnelerinde daha duygusal karakterlerin gözü dolmuştur.
Bergman bu duyguların beyaz perdedeki anlamını yazmış ve izlemeyenler için, her sahnede bizzat aktarmıştır.
Sevgiler…