Korkma, sönmez bu şafaklarda yüzen al sancak;
Sönmeden yurdumun üstünde tüten en son ocak.
O benim milletimin yıldızıdır, parlayacak;
O benimdir, o benim milletimindir ancak.
Çatma, kurban olayım çehreni ey nazlı hilâl!
Kahraman ırkıma bir gül… ne bu şiddet bu celâl?
Sana olmaz dökülen kanlarımız sonra helâl,
Hakkıdır, Hakk’a tapan, milletimin
Tükürün, milleti alçakça vuran darbelere !
Tükürün onlara alkış dağıtan kahpelere !
Tükürün Ehl-i Salibin o hayâsız yüzüne !
Tükürün , onların asla güvenilmez sözüne!
Medeniyyet denilen maskara mahlûku görün:
Tükürün maskeli vicdânına asrın , tükürün !
Hele i'lânı zamanında şu mel'un harbin,
« Bize efkâr - ı umûmiyyesi lâzım Garb'in ;
O da Allah'ı bırakmakla olur » herzesini
Halka iman gibi telkin ile , dinin sesini
Susturan aptalın idrâkine bol bol tükürün ! ...
Yine hicran ile çılgınlığım üstümde bugün ...