John Biguenet Gönderileri
John Biguenet kitaplarını, John Biguenet sözleri ve alıntılarını, John Biguenet yazarlarını, John Biguenet yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.Sessiz okuma
İtiraflar kitabının ilk bölümlerinde Augustinus, öğretmeni Ambrosius'un sessiz okuma huyuna dikkat çeker. Augustinus'un bu alışkanlığı betimleme ve doğrulamaya bir paragraf ayırması, zamanın koşulları göz önünde bulundurulduğunda yeterince tuhaftır; Augustinus, üstüne üstlük, Ambrosius'un sessizliğe gömülme sebebinin öğrencilerin sorularını engellemek olduğunu varsayar. Kitapları daha hızlı bitirmek, ses kısılmasına engel olmak gibi çeşitli başka savunmalar öne sürse de Augustinus eninde sonunda esas sebebi bilmediğini ama öğretmeninin sessiz kalmak için iyi bir nedeni olduğuna güvendiğini itiraf etmek zorunda kalır.¹
Sayfa 62 - İthakiKitabı okudu
''doğada bize ait olan şey ne az''.Bu yüzden de yitirilen bir cennetin özlemiyle yanıp tutuşur.
Oysa sessizlik,cehalete gösterdiğimiz hürmetten,utanç içinde,iç çekerek dile getirilen bir itiraftan,kutsal olana gönderdiğimiz duadan çok daha fazlasıdır.
Vücutlarının kıvrılıp bükülmesine, uzuvlarının kesilip çıkarılmasına, sakat bırakılmalarına asla ses çıkarmayan oyuncak bebekler mükemmel kurbanlardır: Teslimiyetçi ve sessiz.
Ve buna rağmen, onlardan korkarız.
Taşlaşmış bir gölge, donmuş bir anı.
Yetişkinler elbette oyuncaklarla oynamazlar. Daha doğrusu maske kuşanıp kendileri birer oyuncak bebeğe dönüşürler.
İnsan yüzüne iliştirilmiş bir maskenin sessizliği ise oyuncak bebeğin suskunluğundan çok daha korkutucudur.
Sessizlikle yüz yüze geldiğimizde cevap olarak kabul ettiğimizi aslında dayatırız. Biz en iyi ihtimalle vantrilok olabiliriz, geçmiş ise kuklamız. Çünk ü bir zamanlar ne -kim- olduğumuz hakkındaki o soruları ne kadar hünerle sorarsak soralım, geçmişimiz bir çocuğun kucağındaki oyuncak bebek kadar sessiz kalır.
Oyuncak bebek bir şekilde çocuğun aynası -en azından çocuğun bir zamanlar olduğunu bildiği şeyin bir yansıması- değil midir?
Fotoğraf bir yokluk ve varlık diyalektiğidir. Görüntüyü lekeleyen sessizlik, fotoğrafçının öznelerinin yokluğunu tasdik eder ve aynı zamanda, bir yabanarısının etrafında sertleşen kehribar gibi öznelerin içinde yaşadığı anı muhafaza eder.
Fotoğraf , elbette, sadece zamanın akan yüzeyinden sıyrılmış bir ciladır.
Fotoğraf makinesi bir susturucudur; fotoğraf, dünyanın, tüm seslerden arınmış, anlık görüntüsüdür.