Josh Malerman

Hayatımda belki de hiç bir kitapta bu kadar ürkmemiştim.

Tek istisna Stephen King'in Mahşer adlı başyapıtıydı: Mahşer, salgın hastalığın yayılışını en az 500 sayfa boyunca anlatırken beni çok etkilemiş, artık hapşıran insanlardan ürker ve gerçekten kâbus görür duruma gelmiştim.

Kafes, daha önce pek bilmediğim bir korku duygusuyla dolu. Aldığı ödüllerin hepsini hak etmiş bir çalışma bu. Okurken yaşadığım hisleri yabana atmam mümkün değil. Maloeri'nin Oğlan ve Kız'la beraber ormandan gelen seslerin ardından nehirde, kayıkta, gözleri bağlı olarak yaşadıkları şeylerin anlatıldığı bölüm, hayatımda okuduğum en ürkütücü, tüylerimi diken diken eden sayfalardı.

Yazarın atmosfer yaratmada gösterdiği başarının asla hafif alınmaması gerekiyor. Yazar bu etkileyici atmosferi ne olduğunu bilmediğimiz, insanların delirmesine, birbirlerini ve kendilerini öldürmelerine sebep olan ve dünyada önce Rusya raporu adıyla tanınmaya başlayan delirme vakalarının sebebi olarak somut, elle tutulur, kavrayabileceğimiz hiç bir şeye işaret etmeden, sadece korku hissimizle usul usul oynayarak yaratıyor. Öyle ki kitabın bir çok yerinde ürkütücü sahneler yaratıyor, bu sahneleri parçalanmış vücutlar, oluk oluk akan kan, kana susamış canavarlar ya da uyduruk seri katiller vb. kullanmadan yapıyor üstelik. yazarın bu başarısındaki en büyük etken kesinlikle olayların sebebini açıklamaya çalışmaması. Haneke'nin filmlerinde gördüğümüz gibi, okuyucuları gerekçeler ve sebepler sunarak rahatlatmaya çalışmak aslında ona yalan söylemektir: oysa bu kıyamet hissinin, dehşet hissinin, kapana kafese sıkışmışlık hissinin sürüp gittiğini söylemek istiyor yazar. Böyle yaparak; kafeste olanın, kıstırılanın, gözlerindeki bağı çözmesi halinde delirerek kendini ve başkalarını yok etmekten korkanın, onu ezen sistemler ve sömürü biçimleri tarafından esir edilmiş modern insan olduğunu anlatmak istiyor belki de.

Kafes'i herkese öneriyorum.

Bu türde okuduğum ilk kitaptı, açıkçası Kafes'e başlarken romanı yarım bırakacağımı düşünmüştüm. Böyle romanlarda merakıma yenik düşüp son sayfaya bakma gibi bir huyum vardır, bu nedenledir ki gerilim pek tarzım değildir, ama ilk defa böylesi bir romanda kitabın sonuna bakma ihtiyacı hissetmedim, yani yaşanılanları yaşanmış olanları daha çok merak ettim.

Malorie gerçekten çok güçlü bir karakterdi, göz bağlarına rağmen yazarın bizlere karanlıktan daha başka şeyler de aktarabiliyor olması beni gerçekten büyüledi. Yazar her şeyi o kadar güzel tasvir etmiş ki, her bir duyguyu o kadar güzel yansıtmış ki Kafes'i sadece okumakla kalmadım aynı zamanda yaşadım.

Romanda gerilim ve belirsizlik had safhadaydı, duygusal açıdan da oldukça tatmin ediciydi özellikle de sonunda o çocuklara verdiği isimler her şeye değerdi, ama her halükarda bir devam kitabı gelmesi gerekiyor, bir şeyler eksik kaldı sanki...

Kafes gerçekten çok başarılıydı, okurken zaman kavramını yitirdiğim nadir romanlardan biriydi. Bana göre korku gerilime güzel bir başlangıç kitabıydı.

Aslında Kafes'te her şey ortalama seviyedeydi, karakterler, olaylar, hikaye, kurgu hepsi iyiydi ama hiçbiri çok iyi ya da çok farklı değildi, kitabın en beğendiğim kısmı yazarın gerilimi kurgu ile harmanlayıp okura güzel bir şey sunabilmesiydi. Kitap çok hızlı okunuyor ve sizi sıkmıyor hep bir bilinmeyen var ve bazı boşluklar doldurulması için tamamen size bırakılmış. Bu durum genel olarak iyi olsa da kitabın sonunu çok sevemedim, beni tatmin etmedi, sanki yarıda kaldı. Kitabın tek kitap olduğunu bilmesem serinin ikinci kitabını beklemeye çalışırdım. Aslında yazar seri yapsa kitap daha hoş olabilirdi, en azından sonunu böyle bitirmeseydi.

Daha fazlası için; http://yorumatolyesi.blogspot.com/...kafes-jmalerman.html

Kafes...
Sakın Gözlerini Açma ️
Josh Malerman okunmaya keşke bu kitapla başlasaymışım çünkü ilk izlenim önemlidir ve ben ilk 'golün dibindeki ev' kitabıyla baslayip mallermana eksi puan vermiştim ama Kafes kitabını beğendim. Gözümdeki imajini biraz düzeltti (Josh'un da  çok umrundaydi zaten benim gözümdeki imaji):))

Neyse kitap yorumumuza geçelim. Daha önce hiç  gerilim - korku tarzı okumamıştım. Açıkçası okuyunca hiç gerilmem sandım ama kitabın bi bölümünde baya baya korktum, korkmamda gece 1 de okumamın da etkisi olabilir. Korktuktan sonra kitabı bırakıp gündüz okumaya devam ettim
Yazarın anlatımı süperdi okurken hiç sıkılmadım. . Seri katil, cin, peri, Cinayet vs gibi uyduruk bir konusu da yok. Kurgusu da gerçekten baya baya iyi.
Başta biraz karışık gelse de okudukça herşeyi daha iyi anladim. Kitap bölüm bölüm bi şimdiki zaman bi 'flashback' ile Malorie adlı baş karakterimizin geçmişten şimdiki zamana gelişinde ki zorlukları gerilimi anlatıyor.
Kitap gerilim- korku türünde olsa da ben okurken çok çok üzüldüm benim için ağır dram da içerikliydi, herkesin o haline özelikle de çocukların öyle ortamda o şartlarda büyümesine cok üzüldüm.
Kısacası beğendim diyebilirim ama sonu açık uçlu kalmış. Yani doğru bir sonu yok kitabın, ben açık uçlu sonları sevmem ama genel bakıldığında kitabi beğendim. Gerilim sevenlere tavsiye ederim.
Sıra da yazarın 'kırmızı piyano' kitabı var:)

Yeni bir yazarla tanışmak bana sürekli "Acaba kitabı alsam mı, beğenir miyim, yazarın kalemine alışabilir miyim" şeklinde sorular sordurur ve genelde yazarların ilk kitaplarına da temkinli yaklaşırım. Kafes, Josh Malerman'ın ilk kitabı. Romanı yorumlara, kazandığı ödüllere ve yine birkaç ödül için finalist olarak gösterilmesine dayanarak tercih ettim, ancak kitabın beklentilerimi karşılamadığını söyleyebilirim.

Dışarda insanların görmemesi gereken bir "şey" vardır, insanlar göz bantlarına mahkum olmuş ve evlerini tamamen dışardan izole edilmiş hale getirmişlerdir. Bu "şey" insanları onlarla göz teması kurmaları halinde geri dönülemez bir deliliğe sürüklemekte ve bu kişiler kendilerine zarar vermekle kalmayıp, çevrelerindeki insanları da vahşice katletmektedirler. Malorie ve iki çocuğunun, kendileriyle temas kuran bir grup insanın güvenli olarak niteledikleri sığınaklarına giderken yaşadığı olaylar anlatılıyor kitapta. Aynı zamanda olayların başlangıcını ve çocukların doğumundan önceki süreci Malorie'nin yolculuk sırasında geçmişe dönüp yaşananları zihninden geçirmesiyle öğreniyoruz.

Korku-gerilim kitapları genelde beni etkiler. John Saul, S. King gibi yazarların kitaplarında fazlasıyla gerildiğimi hatırlıyorum ancak Kafes beni bu anlamda çok etkilemedi. Konu değişikti, ilgi çekiciydi ama kitap bittiğinde bir şeyler havada kalmış gibi hissettim. Kafes bende, cevaplanmayan sorularla dolu, tamamlanmamış, yarım bırakılmış bir kitap hissi uyandırdı. Tabii ki okunulabilir ancak bu kitaptan önce okunacak çok daha iyi gerilim romanları var diye düşünüyorum. Keyifli okumalar...

Malerman'ın ilk kitabı olan Kafes sitemizde değişik eleştiri ve beğenilerle karşılanmıştı. Kendi adıma, son derece irkiltici, ilginç, ve okuduğum en tüyler ürpertici kitaptı Kafes; çünkü yazar hikâyesinin temel korku veya gerilim ögesini bilinmeyen, kimsenin görmediği ama hissettiği bir varlık üzerine kuruyordu. Ne veya kim olduğunu anlayamadığımız ama gerilim ve korku hissini sürekli hissettiğimiz için kitap amaçladığı şeyi gerçekleştirmiş oluyordu.

Malerman'ın ikinci eseri yine görememek, anlayamamak ve bilememek üzerine. Yeni sevgili olmuş gencecik iki insanın göl gezisi gölün dibinde bir ev olduğunu keşfetmeleriyle seyir değiştiriyor. Gölün dibindeki iki katlı ev onlar için bir tutkuya dönüşüyor. Defalarca göle dalarak eve gidiyor, orada bir şeylerin varlığını hissediyor ama göremiyorlar.

Kitap baştan sona iki karakter ve ev üzerine kurulmuş. Yazar gerilimi ağır ağır yükseltirken, asla Kafes'teki gibi bir gerilim yaratma veya korku hissi oluşturma amacı gütmüyor. Onunkisi daha çok hayatlarında ilk kez aşkı bulan gencecik insanların buldukları ve yaşamaya başladıkları bu çok güzel duyguları gölün altında iki katlı, son derece gizem dolu bir ev metaforuyla gizemli, sırlarla dolu, merak uyandıran bir keşif dünyasına dönüştürmek. Aşka bir güzelleme, bir övgü eseri bu; ergenliğe, hayata yeni adım atmaya, hayatı ve dünyayı aşkla tanımaya başlamaya duyulan sevgi ve özlemle yazılmış, insanın tecrübe dünyasındaki ilk ciddi adımlarına duyulan anlayış duygusuyla yaratılmış güzel bir eser. O yüzden, belki, gerilim ve korku hissi yerine, yazar gizemli bir hikâye aracılığıyla bizlerden o yıllarımıza, o hislere, o tecrübesizliğin içerisinde kaynayan hayat damarına selam göndermemizi istiyor... tabii bu, benim gibi, orta yaş merdivenlerini oflaya poflaya çıkanlar için geçerli belki de... İstemez miyim ben de bir sır dolu evi gölün dibinde görünce macera ve aşk hissiyle coşmayı, inadına, kararlılıkla o gölü mekân tutup, ısrarla orada var olmak için el ele o diplere, derinlere dalmayı? Geçti tabii, ben göle dalamam, dalsam da o eve gidemem. Gidesim tutsa, ev sandığım şey koca bir yosun kütlesi çıkar büyük olasılıkla. Ya da orada boğulurum kimbilir. Zaten artık hâlim yok.

Gölün Dibindeki Ev'i öneriyorum elbette. Belki seversiniz. Yine de okunup hemen unutulacak eserlerden biri bu. Kafes mi bu kitap mı derseniz, kesinlikle Kafes'i okumalısınız.

Kafes'i tek kelime ile anlatacak olsam "belirsizlik" derdim. İlk sayfadan son sayfaya kadar belirsizlik hakim.


İnsanlar dışarıda gördükleri bir şeyden dolayı bilinçlerini kaybedip kendilerini öldürüyor. Bu vakaların artmasıyla insanlar kendileri göz bantları takarak, pencereleri battaniyelerle kapatarak korumaya çalışıyorlar. Gazete ilanıyla bir araya gelen bir grup insanın hayatta kalma mücadelesine tanıklık ediyoruz.

Kitabın kurgusu muhteşem, dili de oldukça akıcı. Yazarın duyguları hissettirme gücü çok kuvvetli kitabı okurken yer ve zamandan soyutlandım adeta. Karakterlerle gerildim, onlarla korktum hatta rüyalarımı bile etkiledi... İlk kez bir kitaptan bu kadar etkilendim sanırım. Korku/gerilim severler kaçırmayın derim. :)

Keyifle okuyun, mutlu kalın... :)

Resmen ardı arkası kesilmeyen lansmanın kurbanı oldum. Kitabın anlamamak- anlamlandıramamak üzerine yazıldığı fikrine katılıyorum. Çünkü ciddi ciddi kitabı anlamadım. Ergenlik ve ilk aşk temalı kitaplardan da hiç hazetmem. Cinli- perili- hayaletli kitap okuycam sanarak takıntılı ergen aşkı hikayesine maruz kaldım. Birde takıldığım ayrı bir nokta daha var, "derken" kelimesi o kadar çok kullanılmıs ki... Gözüme gözüme battı. Kitabı bitirdikten sonra şimdi bu neydi dedim kendi kendime.. Sevdiğimi söyleyemeyeceğim. Oysa çok heyecanlı bir şekilde satın alıp eve getirdim, heyecanla başladım...

Golün dibindeki ev


Gerilim - Korku diye başlamıştım kitaba, yarısına kadar ergen bir aşkı ve iki ergenin maceralarını okudum resmen. Herşeyi son 30 sayfaya bırakmış yazar. Sonlara doğru olaylar ilerledi ve biraz gerildim ama sonu da beğenmediğim bir şekilde bitti. Kısacası kitabı beğenmedim.
Josh Malerman'ın anlatım dili hoştu ama kitap konu bakımından hic guzel değildi.
Yazarın Kafes ve kırmızı piyano kitapları da elimde var, ilk bundan başlamak istedim çünkü kafesin ününü cok duydum ondan başlarsam ve beğenirsem diğer kitaplara büyük beklentiyle başlarım diye en az okunan 'golün dibindeki ev ' kitabıyla başladım ama keşke ilk kafesi okusaymışım. Şimdi kafesi okuma isteğim de yok oldu :)

En başta kitabın kapağı ilgimi çekmişti. İçeriğine bakınca okumak istedim. Kurgusu çok güzel. Nefes kesici ve tek solukla okunabilecek derecede akıcı, etkileyici. Korku-gerilim sevenlerin kaçırmaması gereken bir eser.