İnsan, dünyaya geldiğinde, iyi kötüyü ayırt edemeyen, gerçekleri bilmeyen bir varlık. Büyüdükçe, etrafını gördükçe, olayları çabuk kavrayan olgunlaşma yolunda hızla ilerleyen, kendisini insan dedirtecek altın huylara sahip olan bir mahluk. Acılar ise, insanın olgunlaşmasında, tecrübe sahibi olmasındaki en büyük faktör. Acılar, insanı hayat teknesinde, gözyaşlarıyla yoğurup gerçeklerle yumruklayan ve daha da olgunlaşması için kalıplaştırıp, sabır ocağında pişiren acımasız öğretmen. Ayağına batan dikenin acısını yüzünü ekşitmeden yudumlamak, her an, her saniye hatta her salise kul olmanın gayesini unutmadan yaşamak. Mevla'nın azabından korkup, rahmetinden ümidini kesmeden dua etmek her kişinin değil, er kişinin kârıdır.

K. Hicran Şenel