Annelerimiz bizi kundaklarımıza koyup ninniler söyleyerek uyuttuklarında güzel olmamız için değil akıllı olmamız için dua ediyorlardı. Bu yüzden de kalın vücutlu değil de kalın kafalı olmanın ayıp olduğunu bilerek büyüyorduk
Aramıza canlılarla onun cansız bakışlarını ayıran bir duvar ördüğümüz gün, mezara koyup üzerine toprak attığımızda bile o gözlerde o acıyı anımsatan beyaz bulutlar görmüştüm
Ve ne yazık ki kimse onlara bedenin insan ruhunun sığındığı bir yuva olduğunu Ve dışarıdan ne kadar güzel görünürsen görün her şeyin kafandaki akla ve ruhunda koruduğun zenginliğe bağlı olduğunu söylemedi .
Bu dünyadaki tüm annelerin çocukluk bahçelerinin en güzel çiçekleri olduğunu ve her söyledikleri ninninin de hayatımıza anlam katan bir ahenge benzediğini biliyorum.