Yazmalıyım; sessizlik alınca adımı, sesim olsun yerime. Namzet olsun dilime. Unutulduğumun unutulduğu vakitlerde unutulmasın kalemimden çıkan kelimeler. Kitâbem olsun yazdıklarım...
Kullandığımız yaşama açılan kapılar farklı olunca, önünde durduğumuz pencereler de haliyle farklı oluyor. Asıl itibariyle bizi birey yapan şey de tam olarak önünde durduğumuz pencereler işte.
"Her canlı doğar, yaşar ve ölür. Biz toprağa tutunuyoruz. Bilmek adına ölüyor ve öldükçe yaşıyoruz." İlk sayıda ölüm ve aşk temasıyla beni karşılayan, iyi ki tanımışım dediğim dergiler içerisine giren Kitabe...
Bu hayatta en güzel şeylerden biri de dergi okumaktır heralde. "Acaba bu ayki tema nedir?" diye düşünürken,