Genç kız bizi hiç görmeden geçti. Aklı mühim şeylerde olmalıydı, gözlerinden okunuyordu;gaz faturası,kirası,işi, ona asılan tip, ya da bu tür başka bir hikaye.
Tam karşıma oturmuş, bacak bacak üstüne atmıştı. Ona karşı hiçbir tensel arzu hissetmiyordum. Karşımda oturan varlığın bir kadın olması benim için yeterliydi. Hepsi buydu ve bu da muazzam bir şeydi.
“Bu lambayı mı kullanıyordunuz? Öteki size yetmiyor mu?”
“Şeyy… Hım!.. Sırf biraz okumak için…”
“Okumakmış! Okumakmış! Geceleyin, insan uyur!”
Onun gibi ayılar, belki. Ama ben!
İnsanlara davranışı beni şaşırttı. Hiç aşağılık kompleksi yoktu. Öyle bir kendine güven, öyle bir neşe ve serbestlikle kabalık ediyordu ki, sözlerinin sertliği hafifliyordu.