Martin Gilbert Gönderileri
Martin Gilbert kitaplarını, Martin Gilbert sözleri ve alıntılarını, Martin Gilbert yazarlarını, Martin Gilbert yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
10 Mart'ta, zafer beklentisi Savaş Konseyi'ni öylesine sarmıştı ki, çeşitli toprak kazançları konuşuldu. İstanbul Rusya'ya verilecekti; İngiltere İskenderun'u alacaktı.
"Aman Tanrım! Canlı tarih bu. Yaptığımız ve konuştuğumuz her şey heyecan verici; binlerce kuşak tarafından okunacak, bir düşünün! Bu yüzden ben, bu dünyanın bana verebileceği hiçbir şey uğruna bu görkemli ve leziz savaştan uzak kalmam (gözleri parlıyordu, ama 'leziz' sözcüğünün beni sarsacağından endişe duymuş olsa gerek). Şunu diyorum, 'leziz' lafını bir daha tekrarlamayın; ne demek istediğimi anlıyorsunuz.
Kimi zaman her şeyi elde edebileceğimi sanıyorum; ve sonra yine, güçsüz, gereksiz bir budaladan başka bir şey olmadığımı fark ediyorum. Ama benim için en büyük zafer senin aşkın ve benim bunu yaşamış ve hep yaşayacak olduğumu ve sana duyduğum bağlılığı bu dünyada hiçbir şeyin değiştiremeyeceğini bilmektir. Tek dileğim sana daha çok layık olmak ve senin ruhunun gereksinimlerini daha çok karşılayabilmektir.
" Ben savaşlarda çok ölü gördüm. Omdurman'da binlerce, başka yerlerde de; siyah ya da beyaz bir sürüsünü; ama Boerlerin ölüleri insanda çok acı duygular uyandırıyor." Sonra altmışlı yaşlarda bir adamdan söz edip, "kartal gibi sert yüz hatlıydı ve kısa bir sakalı vardı, " diyordu; adam teslim olması yolundaki bütün uyanları reddetmiş ve sol bacağı bir kurşunla parçalandığı halde, kan kaybından ölünceye kadar tüfeğini doldurmaya devam etmişti. Yanında, kalbinden vurulmuş on yedi yaşlarında bir delikanlı vardı. Ve biraz daha ötelerinde " bizim iki zavallı piyademiz kafaları yumurta gibi kırılmış halde yatıyordu. " Churchill daha sonra, "Ah, bu korkunç savaş, " diyordu, "şanlıyla sefilin, sefille yücenin hayret verici karışımı; aydın ve seçkin, modern insanlar senin yüzünü daha yakından görüyorsa da, basit insanlar pek göremeyecek."
Churchill kuzenini uyarmaya devam ediyor ve "öteki dünyayı çok fazla düşünen insanlar şunu pek başaramaz, " diyordu: "İnsanlar akıllarını kullanmalı ve hislere hitap eden zevklerle kuşkuculuklarını yok etmemeli. Ulusların batıl inançları çalışkanlıklarını pek geliştirmez. Bir deyimdeki gibi, Katoliklik -aslında tüm dinler, fakat özellikle Katoliklik- nefis bir uyuşturucudur. Belki bizim acılarımızı yatıştırır ve dertlerimizi kovar ama gelişmemizi durdurur ve gücümüzü tüketir.
''On gün içinde," dedi annesine, "genel bir savaş olacak; belki de çok şiddetli bir savaş. Ölebilirim. Ama sanmıyorum. Fakat ölürsem, felsefenin tesellisinden yararlanmalı ve insanların son derece önemsiz olduğunu düşünmelisin.''