Belə düşünürəm ki, Azərbaycanda ən yaxşı şeir yazanlar şair deyillər. Yəni özlərini şair adlandırmırlar. Nə zamansa, günümüz şairlərinin şeir kitablarını əlimə alsam, hamısında eyni mövzuların, eyni yazılış tərzinin olduğunu görürəm. Hələ erkəndir, bir neçə də şairimizin şeirlərini oxuduqdan sonra Azərbaycanda şeirin yeni şairlərimiz tərəfindən qətlə yetirildiyini söyləyə bilərəm rahat şəkildə.
Məlik Cahanının şeirlərini oxudum, amma burada bir dənə belə olsun mənə cazibədar şeir görünmədi. Bir misranı oxuyursan, artıq bilirsən ki, digər misra nədir, hətta ondan sonrakı. Olduqca bəsit ifadə tərzi, dəfələrlə eşitdiyimiz cümlələr. Yenə aşiqik, yenə biz yatırıq, dərdimiz oyanır. Kaş burada olsa, son dəfə görsəm onu. Nə təsadüf gecə yenə 3-dür. Mən yatammıram, qurban olum sən yat.
Yenə bədənimiz sağdır, ruhumuz ölüb.
Bəylik geymək xəyalım, ah gəlinlik geymək xəyalım..Əzbərlədim daha. Demirəm, toxunmayın bu cür mövzulara, amma fərqli izah edin o duyğuları. Səni sevirəm cümləsi ilə şeirin misrasını doldurmayın. Sevginizi və digər duyğularınızı daha dərin cümlələrlə oxucuya çatdırın.
Badclause dinləyirmiş Məlik Cahan( buna aid şeiri var idi.). Kaş badclause kimi də yaza bilsə idi.
Xülasə, şeirlər olduqca zəif idi. Oxuduğuma peşman oldum.